Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

  1. MAΧΑΙΡΙ ΚΥΝΗΓΙΟΥ BERETTA (CO11-7-85)MAΧΑΙΡΙ ΚΥΝΗΓΙΟΥ BERETTA (CO11-7-85)

    Τιμή 99.00€ 117.00€

    Με ξύλινη λαβή και σταθερή λάμα 19 cm από ατσάλι μολυβδενίου-βαναδίου. Σε δερμάτινη θήκη.

ΤΑ ΘΗΡΑΜΑΤΑ που ΚΥΝΗΓΑΜΕ










Τα θηράματα" Σεβόμαστε τα θηράματα! Προσέχουμε,τι και πόσα θα θηρεύσουμε, για να έχουμε πάντα εμείς και τα 
παιδια μας !!!
Λαγός (lepus europaeus)
Ο Λαγός
    O ΛΑΓΟΣ
    Είναι θηλαστικό της κατηγορίας των τρωκτικών, ανήκει στην οικογένεια των λαγίδων, με το κοινό όνομα Λαγός., επιστημονικά Λαγωός. Το γένος του περιλαμβάνει δύο κύρια είδη , το λαγό και το κουνέλι.
    Εχει βάρος περίπου 3-6 κιλά και μήκος περίπου 75 εκατοστά.
    Το χρώμα του είναι ανάλογο της ηλικίας του, γενικώς είναι χρώματος καστανοκίτρινον στο πάνω μέρος , προς τα πίσω λευκό , παρουσιάζει διάφορες παραλλαγές , όπως ποιό σκούρους ,λευκούς, ανοικτόχρωμους κ.λ.π. αναλόγως του περιβάλλοντος που ζει.
    Για να βρει το θηλυκό του, καλύπτει μεγάλες αποστάσεις , ενώ αντίθετα το θηλυκό παραμένει στον τόπο που γεννήθηκε, στον τόπο που γνωρίζει και μεγάλωσε .
    Ο λαγός γεννά 3-4 φορές τον χρόνο, την πρώτη τον Μάρτιο και την τελευταία τον Αύγουστο, ( στα νησιά έχει θηρευθεί πολλές φορές, έγκυος θυληκιά, τον Σεπτέμβριο!) και γεννά 2-4 μικρά αναλόγως των συνθηκών.
    Ζώο δειλό από την φύση του, είναι υποχρεωμένο να κρύβεται όλη την ημέρα , να βόσκει και να χαριεντίζεται την νύχτα. Μειονεκτεί πολύ στην όραση , αλλά το αναπληρώνει με την τρομερά αναπτυγμένη ακοή του.
    Η ζωή του λαγού είναι μία διαρκής σειρά ταλαιπωριών, κακουχιών, αγρυπνιών και φόβου, διότι διαρκώς είναι υπό καταδίωξη διαφόρων αρπακτικών όπως Αλεπού ,Λύκος, Κουνάβι, Φίδια , Αετών, Γεράκια κ.λ.π. Το μεγαλύτερο όριο ηλικίας του είναι περίπου 7-8 χρόνια. Ζει σχεδόν σε όλο τον κόσμο, διαφέρει σε χρώμα και μέγεθος.
    Το χειμώνα βρίσκεται συνήθως στα προσήλια και το καλοκαίρι μέσα στις πυκνές και δροσερές ρεματιές, σε μεγάλο υψόμετρο. Διαλέγει απόμερα και ήσυχα μέρη , πάντα μακριά από μονοπάτια πολυσύχναστα, μέσα σε φουντωτούς θάμνους, φροντίζοντας πάντα η κρυψώνα του να έχει 2-3 εξόδους κινδύνου. Συνήθως το γιατάκι του δεν είναι μόνιμο. Αν η καταδίωξη είναι μικρή σε διάρκεια , θα ξαναγυρίσει στην ίδια φωλιά.
Η τροφή του είναι ιδιαίτερα καθαρή και τίποτε περισσότερο από φρέσκο χορταράκι, ρίζες φλούδες δένδρων και τρυφερούς βλαστούς.
Επάνω
    Το Κυνήγι του
Eβαλε...τετάρτη!!     Στην πατρίδα μας το κυνήγι του επιτρέπεται από 15 Σεπτεμβρίου μέχρι 31 Δεκεμβρίου, μόνο Τετάρτη- Σάββατο- Κυριακή.
    Ο λαγός είναι πασίγνωστος από τα αρχαία χρόνια και τον κυνηγούσαν με μανία και ο Ξενοφών στα «Κυνηγετικά» του ασχολείται μαζί του. Είναι πράγματι ένα κυνήγι στο οποίο χρειάζεται τεράστια υπομονή , θέλει μαστοριά , εξυπνάδα, ειδικότητα ,ακινησία .καλό μάτι , γρήγορα αντανακλαστικά .Στον πραγματικό λαγοκυνηγό η δεύτερη ντουφεκιά ήταν ντροπή, (λέγανε μία ντουφεκιά είναι κρέας , δύο ίσως , τρεις αέρας).
     Κυνηγιέται με σκυλιά ιχνηλάτες-δίωξης , 2 και περισσότερα, που ανοίγονται μακριά από τον κυνηγό ,ψάχνοντας (ιχνηλατώντας) την μυρωδιά που αφήνει στο έδαφος (ντορό) , καθώς ο λαγός επιστρέφει στην "κοιμισιά" του ("γιατάκι").
    Αυτή η επιστροφή του από την νυχτερινή βοσκή, γίνεται πριν την αυγή και ακολουθεί μια δαιδαλώδη διαδρομή στην γνώριμή του περιοχή, που τον φέρνει στην τοποθεσία που έχει διαλέξει να παραμείνει μισοκοιμισμένος (λαγοκοιμάται!) για την διάρκεια της ημέρας. Τα "γιατάκια" του είναι πολλά στην περιοχή ...δικαιοδοσίας του, και διαφέρουν στην κατασκευή και τοποθεσία, ώστε να διαλέγει το κατάλληλο για τις καιρικές συνθήκες της ημέρας. Είναι μικρές λακούβες στο χώμα στην ρίζα μικρών θάμνων , κάτω από μεγάλες πέτρες για τις βροχερές μέρες, ακόμη και σε τρύπες στο έδαφος. Ειδικά στα νησιά, όταν κυνηγηθεί επί μακρόν από τα σκυλιά μακριά από τον κυνηγό, έχει σαν τελευταία λύση αυτές τις τρύπες στο έδαφος ή βαθειά κάτω από μεγάλες πέτρες, όπου θα παραμείνει για σχεδόν το υπόλοιπο της ημέρας, και γι' αυτό τον λόγο που γνωρίζουν καλά οι νησιώτες λαγοκυνηγοί, μαθαίνουν τα λαγόσκυλά τους να ψάχνουν πάντα κοντά τους, ώστε να τον τουφεκίσουν στο ξεφώλιασμα ή στα πρώτα μέτρα.
    Στην πρωϊνή διαδρομή του ο λαγός, βάζει όλες τις τεχνικές που έχει διδαχθεί τους αιώνες που τον καταδιώκουν σχεδόν όλα τα αρπακτικά. Λίγο πριν το "γιατάκι" ακολουθεί μια διαδρομή μπρος-πίσω ..στο ίδιο μονοπάτι (τα "ψέματα") ώστε τα ίχνη του να επικαλύπτονται για να μπερδέψει τους διώκτες του, και τελικά με ένα μεγάλο πήδημα ,χώνεται στο γιατάκι , ώστε να μην αφήσει ίχνος γύρω και κοντά στο μέρος που θα περάσει την ημέρα του.
    Τα έμπειρα σκυλιά μόνο είναι ικανά να "ξεδιαλύνουν" όλο αυτό το κουβάρι των ιχνών και μάλιστα αφήνουν και διαφορετικό χαρακτηριστικό γαύγισμα όλη την ώρα που προσπαθούν να ξεχωρίσουν το νεώτερο ίχνος από το παλαιώτερο (πήγαινε-έλα!) . Πολλές φορές οι λαγοί , κυρίως οι έμπειροι, σε αυτή την φάση ακούγοντας τα σκυλιά , διαλέγουν την ..σιωπηλή απομάκρυνση απο το επικίνδυνο μέρος, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί ! Τελικά τα σκυλιά όταν τον βρούν, ορμούν με ένα ουρλιαχτό στο γιατάκι του και αρχίζει η καταδίωξη.
    O Λαγός , αφού πεταχτεί μ'ένα μεγάλο σάλτο από το γιατάκι, στα πρώτα μέτρα δεν αναπτύσει μεγάλη ταχύτητα, (η τουφεκιά εδώ είναι ...τραγικά εύκολη υπόθεση, και γι'αυτό πολλοί υποστηρίζουν ότι το να πάρεις λαγό στο ξεφώλιασμα , είναι αντιαθλητικό!!), ακολουθεί ένα σύντομο ζιγκ-ζαγκ ,σαν να προσπαθεί να κατανοήσει την ικανότητα των διωκτών του ,συνήθως τρέχει για λίγο στον κατήφορο και ξαφνικά με ένα απότομο γύρισμα στρέφεται προς την ανηφορική πλαγιά που ευνοεί το τρέξιμό του, λόγω των ασυνήθιστα μεγάλων πίσω ποδιών, και αναπτύσει όλη την ταχύτητα που του επιτρέπει το έδαφος, αφήνοντας πολλά μέτρα πίσω του τα σκυλιά που ουρλιάζουν! Είναι αυτή η ξεχωριστή ώρα για τους λαγοκυνηγούς που ξέρουν και ξεχωρίζουν από τα γαυγίσματα των σκυλιών , ..σε ποιά φάση είναι η καταδίωξη του φυγά! Είναι μια μουσική στα αυτιά αυτά τα γαυγίσματα των σκυλιών με τον διαφορετικό τόνο στην ησυχία του βουνού και δίνει αυτό το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στο λαγοκυνήγι !
    O Λαγός στην φυγή του ακολουθεί πάντα τα γνωστά του μονοπάτια και πάντα στα όρια της περιοχής του. Ποτέ δεν απομακρύνεται έξω απο αυτά τα όρια, και γι'αυτό τον λόγο ,αν τα σκυλιά αντέξουν και μπορέσουν να ακολουθήσουν για πολή ώρα τα ίχνη του, αργά ή γρήγορα θα ξαναπεράσει από τα ίδια μέρη! Οι κυνηγοί γνωρίζοντας τα μονοπάτια του, στήνονται εκεί και περιμένουν να ξαναφανεί. Πρέπει να παραμένουν ακίνητοι και κυρίως αμίλητοι (ο λαγός ακούει πολύ καλά) και όπως ο φυγάς έχει το νου του περισσότερο στα γαυγίσματα των σκυλιών, συμβαίνει πολλές φορές να πέσει κυριολεκτικά πάνω τους!
     Τα σκάγια είναι Νο συνήθως 3- 4-5 και το άνοιγμα της κάννης ( *-**-***).
    Πολλά σκυλιά φέρμας, ιδίως αν είναι μαθημένα στα αγριοκούνελα.




[S


Αγριόχοιρος -

us Scrofa]


   Εξάπλωση και βιότοποιΕνήλικος αγριόχοιρος
   Το αγριογούρουνο ζεί και αναπαράγεται σε όλη την Ευρωπαϊκή ήπειρο (πλην των Βρετανικών νησιών), κάτω από τον 58ο βόρειο παράλληλο, στην βόρεια Αφρική, στην κεντρική και νότια Ασία. Έχει εισαχθεί επίσης με επιτυχία στη βόρεια Αμερική.
Στη χώρα μας υπήρχε σχεδόν παντού από χιλιάδες χρόνια, ενώ σήμερα συναντάται στη Μακεδονία, Θράκη, Ήπειρο, Θεσσσαλία και Στερεά Ελλάδα. Έχει επίσης επανεισαχθεί από τις Κυνηγετικές Οργανώσεις με μεγάλη επιτυχία στην Πελοπόννησο.
   Είναι είδος δασόβιο. Ζεί στα πυκνά θαμνώδη δάση πλατύφυλλων, δρυός, καστανιάς και οξιάς. Συχνά όμως μετακινείται για αναζήτηση τροφής σε ελώδης εκτάσεις, σε γεωργικές καλλιέργειες που συνορεύουν με δάση ή ακόμα σε μεγάλα υψόμετρα το καλοκαίρι στην αλπική ζώνη.    Βιολογία
   Ζεί κατά μέσο όρο 10 χρόνια, σε σπάνιες περιπτώσεις φτάνει όμως και παραπάνω από 15! Σε πλήρη ανάπτυξη φτάνει τα 170-200 κιλά. Έχει πολύ ανεπτυγμένη όσφρηση και ακοή ενώ η όρασή του είναι περιορισμένη. Το τρίχωμά του αποτελείται από δύο ειδών τρίχες, το κυρίως τρίχωμα είναι τρίχες μακριές, σκληρές και αραιές ενώ το πυκνό υπόστρωμα είναι τρίχες μαλακές και κοντές για να το προφυλλάσουν από τις χαμηλές θερμοκρασίες. Το τρίχωμα αλλάζει δυό φορές το χρόνο, τον Οκτώβρη και τον Μάϊο. Ο χρωματισμός του ποικίλλει ανάλογα τις εποχές, τις τοπικές γενιές και τον τόπο διατροφής του, από καφεκόκκινος, γκρι έως μαύρο
   Το κοντόχοντρο χαρακτηριστικό σχήμα του αγριόχοιρου οφείλεται στο δυσανάλογα μεγάλο σε μέγεθος κεφάλι του. Τα αυτιά του είναι σχετικά μεγάλα, τα οποία κινεί συνεχώς για να συλλάβει και τον πιο ανεπαίσθητο ήχο. Η μύτη έχει μακριά κατάληξη η οποία του επιτρέπει με την βοήθεια των δοντιών του να σκάβει προς αναζήτηση τροφής (ο «ζουρνάς» στην γλώσσα των γουροκυνηγών). Οι 4 κυνόδοντες εμφανίζονται αμέσως μετά την γέννησή του. Οι κυνόδοντες της πάνω σιαγόνας είναι μεγαλύτεροι και ισχυρότεροι απ'αυτούς της κάτω και όλοι έχουν διεύθυνση προς τα πάνω. Τα αρσενικά έχουν μεγαλύτερους κυνόδοντες από τα θηλυκά. Κλείνοντας οι σιαγόνες, η εξωτερική πλευρά των πάνω κυνόδοντων έρχεται σε επαφή με την εσωτερική πλευρά των κάτω. Το εύρος της τριβής των κυνόδοντων είναι διαγνωστικό στοιχείο της ηλικίας των ζώων. Στα ανήλικα είναι ανύπαρκτη και αυξάνει με την πάροδο των χρόνων. Ένας άλλος τρόπος να διαπιστωθεί εμπειρικά η ηλικία των ζώων μιας ομάδας είναι ο τρόπος που σκάβουν το έδαφος. Τα νεαρά άτομα σκάβουν ακανόνιστα, ενώ τα ενήλικα δημιουργούν συνεχείς κανονικές αυλακώσεις.
   Ο αγριόχοιρος είναι παμφάγο ζώο. Τρέφεται κυρίως με βελανίδια, κάστανα, διάφορα φρούτα και καρπούς, ρίζες και βολβούς τα οποία βγάζει σκάβοντας το έδαφος. Η επιδρομές του είναι συχνές σε καλλιέργειες πατάτας, παντζάρια και καλαμπόκια, ιδίως όταν οι καρποί είναι σε γαλακτώδη ακόμα μορφή. Το διαιτολόγιο συμπληρώνεται με μύκητες (μανιτάρια), σκουλήκια, σαλιγκάρια, προνύμφες εντόμων, έντομα, αμφίβια, ερπετά, τρωκτικά, αυγά αδαφόβιων πτηνών αλλά και ψοφίμια. Τα ψοφίμια είναι όμως συχνά πτώματα ζώων φορέων της τριχινιάσεως, ασθένειας που μεταδίδεται στον άνθρωπο, γι'αυτό το κρέας του αγριόχοιρου πρέπει να βράζεται καλά.
Νεαρός αγριόχοιρος    Κοινωνική δομή
   Οι αγριόχοιροι διαβιούν σε ομάδες οι οποίες αποτελούνται από την μητέρα και τα μικρά των τελευταίων δύο ετών. Συχνά ενώνονται δύο ή περισσότερες ομάδες και σχηματίζουν κοπάδι. Αρχηγός της ομάδας ή του κοπαδιού είναι το γηραιότερο θηλυκό. Τα αρσενικά που είναι μεγαλύτερα των δύο ετών, σχηματίζουν μικρές ομόφυλες ομάδες ενώ τα γηραιότερα ζουν μόνα τους (μονιάδες).
   Οι ομάδες διατηρούν περιοχές επικράτειας και δεν τις εγκαταλείπουν όσο υπάρχει αρκετή τροφή εκεί. Οι περιοχές αυτές εκτείνονται ανάλογα με την επάρκεια τροφής για την συγκεκριμένη ομάδα και συχνά επικαλύπτονται με άλλες γειτονικής ομάδας. Η "σήμανση" της περιοχής επικράτειας γίνεται με το ξύσιμο ή την αποφλοίωση των κορμών των δέντρων. Η μετακίνηση της ομάδας για την τροφή γίνεται σε όλες σχεδόν της ώρες της ημέρας όταν δεν ενοχλείται, με συχνά διαλείματα τις μεσημεριανές ώρες κυρίως. Όταν όμως ενοχλείται έντονα όπως στην περίοδο του κυνηγίου, γίνεται κατά την διάρκεια της νύχτας. Σε περιόδους με έλειψη τροφής, η ομάδα μπορεί να διανύσει έως και 80 χιλ. Κατά την μακρά αυτή μετακίνηση η ομάδα σχηματίζει φάλαγγα, το ένα ζώο πίσω απ'το άλλο και είναι δύσκολη η καταμέτρησή τους από τα ίχνη.
   Ο αγριόχοιρος λατρεύει τα ..λασπόλουτρα, τα οποία τον απαλλάσουν από τα παράσιτα ενώ συγρόνως το δέρμα του λαμβάνει διάφορα ορυκτά άλατα και ιχνοστοιχεία. Αυτή του η δραστηριότητα τον αναγκάζει συχνά να διανύει μεγάλες αποστάσεις για να βρεί κατάλληλο τόπο. Μετά το λασπόλουτρο τρίβεται στους κορμούς των δέντρων ώστε να καθαρίσει την ξεραμένη λάσπη η οποία απομακρύνεται μαζί με τα παράσιτα.
   Αναπαραγωγή
Νεογνά αγριόχοιρων    Είναι είδος πολυγαμικό. Η περίοδος οργασμού ξεκινά στα τέλη Δεκεμβρίου και τελειώνει στα τέλη Ιανουαρίου. Η διάρκεια του οργασμού των θηλυκών είναι 48 ώρες. Όλη την περίοδο του οργασμού τα αρσενικά πλησιάζουν τις ομάδες των θηλυκών και τότε επιδίδονται σε άγριες μάχες, αν και οχι θανατηφόρες, για την επικράτηση των πιο ισχυρών αρσενικών τα οποία θα σχηματίσουν τα "χαρέμια" τους, τα οποία συνήθως περιλαμβάνουν έως 8 θηλυκά.
   Η κυοφορία στις πρωτότοκες θηλυκές διαρκεί 114-130 ημέρες, ενώ στις ώριμες 133-140. Γεννούν από 3 έως 10 μικρά. Σε περιοχές ή σε περιόδους πολυκαρπίας με άφθονη τροφή, οι γεννήσεις είναι κατά μέσο όρο 6 μικρά, ενώ σε φτωχές περιόδους πολύ λιγότερα. Τα θηλυκά ωριμάζουν για αναπαραγωγή στην ηλικία των 12 μηνών, ενώ τα αρσενικά στους 18-24. Με ευνοϊκές συνθήκες διατροφής είναι δυνατόν τα θηλυκά να έχουν οργασμό σε μιρότερη ηλικία.
   Το θηλυκό απομακρυνόμενο απ'την ομάδα για την γέννα, κατασκευάζει υποτυπώδη φωλιά και γεννά μικρά με ανοικτά τα μάτια και ευθυβαδιστικά. Την πρώτη εβδομάδα παραμένουν στη φωλιά για προστασία από το ψύχος και ο θηλασμός τους διαρκεί 2-3 μήνες. Γεννιούνται με κοκκινωπό χρώμα με τις χαρακτηριστικές ανοικτοκίτρινες ραβδώσεις που τους δίνουν κάποια προσαρμογή με τον χρωματισμό του περιβάλλοντος. Οι ραβδώσεις διατηρούνται έως την ηλικία των 6 μηνών, (απαγορεύεται η θήρα τέτοιων μικρών) μετά την παρέλευση των οποίων, το χρώμα τους γίνεται καφέ, ενώ με την συμπλήρωση του πρώτου έτους αποκτούν τον χρωματισμό της ομάδας των ενηλίκων και ανεξαρτοποιούνται. Η θνησιμότητα των νογνών είναι μεγάλη τους πρώτους μήνες και φτάνει το 40-50% και οφείλεται στις δυσμενείς καιρικές συνθήκες, στην αρπακτικότητα μεγάλων θηλαστικών και στα παράσιτα. Η έντονη σεξουαλική δραστηριότητα εξασθενίζει τα αρσενικά που χάνουν έως και το 20% του βάρους τους. Σε ευνοϊκές περιόδους πολυκαρπίας είναι δυνατόν να γίνουν δύο γέννες το χρόνο, μία τον Ιανουάριο και η δεύτερη στο τέλος Ιουλίου με αρχές Αυγούστου.



Kingdom: Animalia
Phylum: Chordata
Class: Mammalia
Order: Artiodactyla
Family: Suidae
Subfamily: Suinae
Genus: Sus
Species: Sus scrofa






  

ΣΕΤΤΕΡ



TO ΣΤΑΝΤΑΡ

ΚΑΤΑΓΩΓΗ & ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΤO EΓΓΛΕΖΙΚΟ ΣΕΤΤΕΡ
COUNTRY OF ORIGIN: England.
UTILIZATION: Gundog and family dog.
CIASSIFICATION FCI: Group 7 Pointing Dogs.
Section 2 British and Irish Pointers and Setters.
With working trial.
Το Σέττερ
      Το Αγγλικό Σέττερ είναι ένας, μετρίου μεγέθους, «καθαρής» εξωτερικής γραμμής και ευγενικής συμπεριφοράς σκύλος. Η γενική του εμφάνιση, είναι η δύναμη, η ισορροπία και το «στυλ». Τρέχει με χαρακτηριστική ελεύθερη και «μαλακή» κίνηση, μεγάλα άλματα με δυνατό σπρώξιμο των πίσω ποδιών, κρατώντας σχεδόν ίσια την γραμμή του κεφαλιού με την πλάτη. Είναι πολύ ενεργητικός στο κυνήγι, ενώ στο σπίτι είναι πράος και πολύ φιλικός. Ο χαρακτήρας του, είναι ένα απ'τα πολλά πλεονεκτήματα της ράτσας, που τον κάνουν ιδανικό σύντροφο στο κυνήγι και καλό φίλο της οικογένειας.
      Το κεφάλι είναι σε πλήρη αρμονία μεγέθους με το σώμα. Μακρύ με καλοσχηματισμένο «στοπ», όταν κοιτάμε απ'το πλάϊ οι γραμμές της κορυφής, του ρύγχους και του κάτω μέρους της σιαγόνας, παράλληλες. Το κρανίο οβάλ, όταν κοιτάμε από εμπρός. Τα αυτιά ξεκινούν λίγο κάτω απ'την κορφή του κρανίου, είναι λεπτά με τρίχωμα μακρύ και μαλακό, φτάνουν δε σε μάκρος, λίγο πιο κάτω από το κάτω μέρος της σιαγόνας. Το ρύγχος καλοσχηματισμένο, ίσου περίπου μήκους με το κρανίο και τα ρουθούνια ανοικτά ,σε αρμονία με το μέγεθος του κρανίου, μαύρα ή σκούρα καφέ. Τα μάτια σκούρα καφέ (όσο σκουρότερα τόσο καλύτερα). Το τρίχωμα του κεφαλιού κοντό, μαλακό.
      Το τρίχωμα από πίσω απ'το κεφάλι και σε όλο τον κορμό, είναι μακρύ, μεταξένιας υφής και ποτέ κατσαρό. Πίσω απ'τα πόδια (μπροστινά και πισινά) μακρύτερο, φτάνει σχεδόν στα πέλματα. Στην ουρά, αυξάνεται προοδευτικά έως την μέση της και είναι κοντύτερο στο τέλος, δίνοντάς της το χαρακτηριστικό σχήμα της «σπάθας».
       Τα χρώματα του είναι άσπρο με μαύρες κηλίδες (bleu belton),άσπρο-πορτοκαλί (orange) ή (lemon belton), άσπρο-καφέ-μαύρο (tricolour). Άσπρο-καφέ σκούρο (liver belton) είναι αποδεκτό αλλά πολύ σπάνιο. Τα χρώματα που δίνουν τις παραπάνω ονομασίες, είναι τις περισσότερες φορές στο κεφάλι, λαιμό, στήθος και στα πόδια.
      Το μέγεθός του όπως στις περισσότερες ράτσες, είναι διαφορετικό στα δύο φύλλα. Τα αρσενικά μεγαλύτερα και στο ύψος και στο βάρος.
         Αρσενικά : Τυπικό ύψος στον ώμο είναι: 25 – 27 ίντσες ( 63-- 68 εκατ.)
         Θηλυκά :   Τυπικό ύψος στον ώμο είναι: 24—25 ίντσες ( 60-- 63 εκατ.)
Grand Blue de Gascogne

Petit Blue de Gascone

Grand Blue de Gascogne
   Το "Μεγάλο Μπλε της Γασκώνης" είναι Ιχνηλάτης (Scenthound) αρχαίας καταγωγής, κατεξοχήν Γαλλικός. Κατάγεται από τους αρχικούς Ιχνηλάτες Gaul και τα κυνηγόσκυλα τα οποία έφεραν οι Φοίνικες έμποροι, και είναι ένας από τους δύο τύπους από τους οποίους οι περισσότερες σύγχρονες φυλές κυνηγόσκυλων αναπτύχθηκαν. Ο μεγαλόσωμος (Grand) είναι πιθανώς ο πιό στενός συγγενής, των τεσσάρων "Blue de Gascogne" φυλών. Gascony είναι η Γαλλική επαρχία, η συγκεκριμένη περιοχή της αρχικής του παραμονής και ανάπτυξης, βρίσκεται δε στη νοτιοδυτική ακτή της Γαλλίας. Τα Grand Blue de Gascogne είναι μια φυλή κυνηγιού-εργασίας, ένα κυνηγόσκυλο ιχνών "κατ' εξοχή," που έχει διατηρήσει τα ακραία φυσικά και χαρακτηριστικά κυνηγιού του αρχαίου προγόνου του. Κάθε σημείο του σκύλου είναι για έναν σκοπό σχετικό με τη συντήρηση της φυλής και της μοναδικότητάς του. Το Grand Blue de Gascogne αναγνωρίστηκε από την F.C.I τον Ιανουάριο του 1991.

To τρίχωμα και η έκφραση συνδυάζονται ώστε να διαμορφώσουν μια ασύγκριτη ομάδα και μια εντύπωση που είναι πολύ ευγενής και πολύ "Γαλλική" . Είναι ένα κυνηγόσκυλο ιχνηλασίας, μέτριας ταχύτητας, που στη αρχή χρησιμοποιήθηκε για να κυνηγήσει τους λύκους αλλά έχει προσαρμοστεί με επιτυχία στο κυνήγι του αγριόχοιρου, των ελαφιών, της αλεπούς και των λαγών. Το Grand Blue de Gascogne κυνηγά με έναν ήρεμο, συστηματικό τρόπο και διακρίνεται για την ακραία αίσθηση του προσδιορισμού του θηράματος, την τεράστια αντοχή και επιμονή, την μοναδική εμπιστοσύνη στην εργασία του, την εξυπνάδα του και τέλος την αξιοπρόσεκτη δυνατότητα ιχνηλασίας. Έχει μια βαθιά, ισχυρή μελωδική φωνή, ευδιάκριτο χρωματισμό και μια αριστοκρατική μορφή.
Grand Blue de Gascogne
Grup 6 - Ομάδα:
Σκυλιά Εργασίας- Ιχνηλάτες (Scenthound)
Προέλευση:
Γαλλία
Γενική εμφάνιση :
Ένα από τα μεγαλύτερα Γαλλικά κυνηγόσκυλα με αριστοκρατική εμφάνιση και διακριτικό χρώμα.
Ύψος:
Από 63 - 68 εκ. τα αρσενικά, 60 - 65 εκ. για τα θηλυκά
Ιδιοσυγκρασία:
Πάθος για κυνήγι, υπάκουος, αγαπητός, με χαρακτηριστική φιλική, συνεσταλμένη έκφραση.
Κεφάλι:
Κρανίο στενό παρά φαρδύ. Τα μετωπικά κόκκαλα είναι προεξέχοντα, σχηματίζει ελαφρά καμπύλη στο ρύγχος , χωρίς "στοπ", μια ή δύο ρυτίδες κατά μήκος των μάγουλων, χείλια που χρωματίζονται καλά. Μαύρος ουρανίσκος.
Μάτια:
Έχει ορατά βλέφαρα. Κάπως βαθιά, σκοτεινού καστανού-καφετιού χρώματος.Το κάτω βλέφαρο είναι λίγο χαλαρό επιτρέποντας σε ένα μικρό τμήμα της κόκκινης βλεννώδους περιοχής να φανεί. Η έκφραση είναι κάπως λυπημένη, γλυκιά.
Μύτη:
Μαύρη
Αυτιά:
Aποτελούν ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της φυλής. Φτάνουν πολύ χαμηλά, λεπτά και στρίβονται ελαφρώς εσωτερικά. Το μήκος πρέπει να φθάσει τουλάχιστον στην άκρη της μύτης και είναι συχνά μακρύτερο.
Δέρμα :
Μαύρο ή άσπρο, αλλά ποτέ εντελώς άσπρο, αλλά στιγματισμένος με μαύρα σημεία. Ο ουρανίσκος, τα χείλια, τα πέλματα των ποδιών και τα όργανα φύλων είναι μαύρα.
Πόδια:
Καλά σχηματισμένα, μυώδη και δυνατά, παράλληλα με το σώμα, με εμφανή κόκκαλα, με μεγάλους τένοντες που προσφέρουν υποστήριξη .Τα κόκκαλα ισχίων είναι μάλλον προεξέχοντα. Tα πέλματα στρογγυλά, οι πατούσες, μαύρου χρώματος.
Βηματισμός:
Ελεύθερος, χαλαρός, απλός.
Σώμα:
Πλευρά συγκρατημένα, σχηματισμένα καλά. Το στήθος είναι όχι πολύ φαρδύ, κατεβαίνει έως τον αγκώνα. Ο κορμός ισιος, μυώδης. Η σπονδυλική στήλη είναι λίγο επίπεδη αλλά όχι υπερβολικά και κεκλιμένη ελαφρώς πέρα από την οσφυϊκή χώρα
Ουρά:
Μεσαίου μήκους, φέρεται λίγο χαμηλότερα από την βάση της κατά την έρευνα, με μικρή καμπύλη προς τα πάνω σε σχήμα δρεπανιού.
Τρίχωμα :
Ομαλό, ίσιο, πυκνό, πολύ ανθεκτικό στις καιρικές συνθήκες.
Χρωματισμοί :
Ανώμαλα διαμορφωμένα μαύρα μπαλώματα επάνω σε ένα άσπρο υπόβαθρο. Το μαύρο έχει μια μπλε αντανάκλαση. Δύο μαύρα μπαλώματα είναι τοποθετημένα στην πλευρά του κεφαλιού, και καλύπτουν τα αυτιά, περικυκλώνουν τα μάτια, για να τελειώσουν επάνω στα μάγουλα, χωρίς να ενώνονται πάνω στο κρανίο, αφήνουν μια "φλόγα", είτε μπλε είτε άσπρη, στο κέντρο της οποίας βρίσκεται συχνά μικρό, μαύρο oval σημείο, ένα από τα προσδιοριστικά χαρακτηριστικά της φυλής. Δύο, λίγο πολύ φωτεινά σημεία βρίσκονται ακριβώς επάνω από τα βλέφαρα. Υπάρχουν επίσης σκιές "φλογερών" (κοκκινοπών) τόνων στα μάγουλα, μέσα στα αυτιά, κάτω από την ουρά και στα πόδια.
Ιδιαίτερα Χαρακτηριστικά
Η πρώτη και άμεση εντύπωση του Grand Blue de Gascogne πρέπει να είναι αυτή ενός αληθινού κυνηγόσκυλου. Θεωρώντας τη μακριά ιστορία κυνηγιού της φυλής, τα σκυλιά πρέπει να έχουν μέτριο σκελετικό όγκο και άφθονο μυϊκό. Τα αρσενικά είναι βαρύτερα από τα θηλυκά. Η χαρακτηριστική ανταύγεια "Μπλέ του χάλυβα" του μαύρου χρώματος και η απατηλή συνεσταλμένη του έκφραση, είναι τα δύο κύρια γνωρίσματα του σκύλου.

Έχει ιδιαίτερα ανεπτυγμένη την όσφρηση ιχνηλασίας, αλλά και την αίσθηση του καταδιωκόμενου θηράματος. Η εργασία του στον κυνηγότοπο είναι μια ικανότατη επισταμένη σχολαστική έρευνα, οχι με μεγάλη ταχύτητα και συνεργάζεται άριστα με ομάδα παρόμοιων ιχνηλατών, αλλά και με τον κυνηγό.

Η φωνή του είναι χαρακτηριστική, βαθειά, ισχυρή και μελωδική. Λόγω της ισχυρής τους όσφρησης, εύκολα μαθαίνουν να κυνηγούν μικρά ή μεγάλου μεγέθους ζώα, αλλά είναι ικανά να κυνηγήσουν μόνο τα θηράματα για τα οποία έχουν εκπαιδευθεί, αγνοώντας όλα τα άλλα. Πολύ ειδικευμένοι στην προσέγγιση, είναι σκυλιά που δεν καταδιώκουν με ταχύτητα τους άριστους μεγάλης απόστασης δρομείς, αλλά θα υποχωρήσουν αμέσως πίσω στην ομάδα ή στον κυνηγό, αναζητώντας εκ'νέου το ίχνος.

Ως εμπειρογνώμονες στο κυνήγι του λαγού, αυτό το σκυλί εκμεταλλεύεται την αξιοπρόσεκτη οσφρητική ισχύ του, ώστε να εργάζεται με μια ακριβή και λεπτόλογη εργασία που ταιριάζει απόλυτα σε ένα τέτοιο είδος πονηρού και θαυμάσιου θηράματος. Η μακριά και ακριβής προσέγγιση που εκτελείται από αυτά τα σκυλιά είναι αξιοσημείωτη, επειδή πραγματικά αυτό είναι όχι μόνο το δυσκολότερο μέρος του κυνηγιού, αλλά και η λεπτότερη φάση του. Μέσα από την επιμελημένη αναζήτηση της νυκτερινής μετάβασης προς την κρυψώνα του θηράματος, "ξετυλίγει" με σιγουριά όλα τα "τεχνάσματα" που χρησιμοποιούν τα θηράματα πρίν το κρησφύγετο. Η αλλαγή στη φωνή εμφανίζεται ακριβώς, οποιαδήποτε στιγμή ανάλογα με τις ενέργειες, στην ιχνηλασία φρέσκου ντορού, στο "ξεδιάλυμα" στην δίωξη. Ο τόνος και ο υψηλός ρυθμός της φωνής του επάνω στην δίωξη μπορούν ακόμη και να παραπλανήσουν έναν "φυγά" ώς προς την απόσταση από τον διώκτη. Κατά τη διάρκεια της δίωξης τείνει να κρατήσει τον ίδιο σταθερό ρυθμό καλπασμoύ και διορθώνει εύκολα την πορεία του μόνο με τη βοήθεια της αίσθησης μυρωδιάς του. Μια θεαματική απόδοση πράγματι, και όταν έχει χάσει τη σωστή μυρωδιά, υπάρχουν σιωπηλά διαστήματα αναζήτησης, για να επαναλάβει τη φωνή όταν βρεί πάλι τη μυρωδιά. Κυνηγά καλά μόνο του ή ζευγάρι, αλλά προτιμά την ομάδα, ακόμα και μικρή σε αριθμό.



Petit Blue de Gascogne

Petit Blue de Gascogne
    Ο Μικρός Μπλέ της Γασκώνης, είναι ένα σκυλί σκόπιμα ανεπτυγμένο από τον Μεγάλο Μπλέ, με μειωμένο το μέγεθος, και με τα οποία είναι άμεσα σχετικό όσον αφορά στη χρησιμοποίησή τους. Αναγνωρίστηκε από το F.C.I το 1996.
Ο μικρός και ο μεγάλος διαφέρουν στο μέγεθος μόνο, αλλά τόσο η δομή, οι γραμμές και τα χρωματικά σχέδια είναι ίδια. Διαφέρουν λίγο και στην πρακτική εργασία: O μεγάλος είναι λίγο αργός, ενώ ο μικρός είναι πιο ταχύς. Ο μεγάλος όμως, είναι ελαφρώς καλύτερος ως μεγάλης απόστασης δρομέας στη δίωξη, παρά το μειονέκτημα του βαρύτερου σκελετού. Ο Γάλλος κυνηγός προτιμά τον Μεγάλο Μπλέ, ενώ οι Ιταλοί ήταν πάντα υπέρ ενός μέσου μεγέθους σκύλο. Το μέγεθος των μικρών σειρών είναι από 52 έως 58 εκατ. στα αρσενικά, 48 έως 56 στα θηλυκά.

Η Γαλλία, και ακριβώς το Gascogne είναι ο τόπος γεννήσεως και η μητέρα πατρίδα της φυλής. Αυτή τη στιγμή, ένας ικανός αριθμός όλων των παραλαγγών της φυλής είναι διαθέσιμος: [Grand Bleu, Petit Bleu, Basset Bleu and Griffon Bleu de Gascogne] - Μεγάλο Μπλέ, Μικρός Μπλέ, Μπασέ Μπλέ και Γκριφόν Μπλέ. Το τελευταίο είναι η μόνη χονδροειδής-μαλλιαρή παραλλαγή, τώρα διαθέσιμη σε ικανό αριθμό.

Πολλές παραλλαγές των κυνηγόσκυλων αυτών έφθασαν στην Ιταλία από τις Ευρωπαϊκές χώρες και μεταξύ αυτών ο Μικρός Μπλέ είναι που προσαρμόστηκε πολύ καλύτερα από τους άλλους στο έδαφος και το κλίμα. Κατά τη διάρκεια των ετών, οι ειδικευμένοι κυνηγοί εκείνης της περιοχής είχαν επιλέξει έναν τύπο σκυλιού που ταιριάζει καλύτερα στο έδαφος, τη μέθοδο κυνηγιού, το κλίμα και το είδος θηράματος που προτιμούσαν. Φυσικά, είναι πιθανό ότι είτε για το κουνέλι είτε οι κυνηγοί λαγών να έχoυν προσπαθήσει να αναπαραγάγουν και να επιλέξουν τα μικρότερα σκυλιά από εκείνους που κυνηγούσαν αγριογούρουνα, ελάφια ή το λύκο. Δεδομένου ότι εκείνα τα χρόνια, ήταν ένας πολύ διαδεδομένος τύπος κυνηγιού, αυτός είναι ο αληθινός λόγος, ή τουλάχιστον ένας, για την εξήγηση των διαφορών στο μέγεθος. Αντιθέτως, ακόμα κι αν το μέγεθος είναι ένα γνώρισμα που αξίζει την μέγιστη εκτίμηση, εντούτοις η δομή του σκελετού, οι άκρες του κρανίου και τα χείλια επιβεβαιώνουν οτι οι μίξεις αίματος μεταξύ του μικρού και του μεγάλου υπάρχουν.
Η Mικρή Mπλέ, είναι ένα συστηματικό σκυλί και προσδιορίζει τη Γαλλική φυλή που παρέμεινε αμετάβλητη κατά τη διάρκεια των ετών, για τις ικανότητες ύφους, φωνής, ιδιοσυγκρασίας, διάκρισης στο κυνήγι. Βασισμένη σε αυτά τα γνωρίσματα, μια βασική γραμμή σκυλιών διαμορφώθηκε και χρησιμοποιήθηκε από τα διάσημα εκτροφεία, όχι μόνο για να ωθήσει τις λιγότερο χρησιμοποιούμενες άτυχες φυλές, αλλά και για να εκθρέψει νέες φυλές. Η Μπλέ είναι ένας κλασικός ιχνηλάτης με την μύτη στη γη που ουρλιάζει στα ίχνη. Αυτό συμβαίνει όχι μόνο στην προσπέλαση, αλλά και στο "ξετύλιγμα" των ιχνών. Όταν περνά από ένα μικρό "τρέξιμο" ακόμα και από δέκα-είκοσι μέτρα μένει σιωπηλή, έπειτα ξαναρχίζει όταν βάζει πάλι τη μύτη του στη γη, και είναι ακόμα στη μετάβαση ή τη διαδρομή με τη μυρωδιά. Κυνηγά με ένα "κοντό" τρέξιμο, σταματώντας κάποτε λίγο για να παρατηρεί καλύτερα το έδαφος με το ρύγχος σταθερά στη γή (earthbound).

Η χροιά και ο τόνος της φωνής της ποικίλλουν σύμφωνα με την φάση του κυνηγίου, ακόμα κι αν η διαφορά μεταξύ των αρσενικών και των θηλυκών είναι πολύ ευδιάκριτη: ισχυρότερος και βαθύτερος τόνος για τα αρσενικά και υψηλός, μελωδικός για τα θηλυκά, εντούτοις πάντα πολύ εκφραστικός. Δίνουν την εντύπωση στον κυνηγό, οτι κάνουν έναν απολογισμό της εργασίας τους, από τη αλλαγή της φωνής τους, ανάλογα με την ημέρα, για όλες τις φάσεις κυνηγιού, το έδαφος και τις δυσκολίες που προετοιμάζονται από το κυνηγημένο ζώο.
Ποιά είναι η σωστή μέθοδος για μια ομάδα ιχνηλατών να φθάσει στη φωλιά; Εξαρτάται από πολλούς παράγοντες φυσικά, ανάλογα με το έδαφος, εποχή, λαγοί. Όμως κάποιος θα πει: με τη σωστή και λεπτόλογη ιχνηλασία (earthbound), που οδηγεί στη σίγουρη "μετάβαση" των θηραμάτων. Aλλοι: με το να κτενίσει όλη την γύρω περιοχή δραστήρια και τη σύγχυση των λαγών από τις ισχυρές φωνές τους. Οι συνήθης κριτική που γίνεται σε αυτά τα σκυλιά, είναι οτι οι ισχυρές φωνές τους στην ιχνηλασία "διώχνουν" το θήραμα, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο λαγός που δεν μένει στη φωλιά του εν τη παρουσία αυτών των σκυλιών, δεν παραμένει εκεί και όταν άλλοι τύποι σκυλιών τον ψάχνουν.
Μερικές φορές ο λαγός παραμένει στη φωλιά του ακόμη και όταν το σκυλί βάζει το ρύγχος σ'αυτήν. Ο Mικρός Μπλέ χρησιμοποιεί μια κλασική μέθοδο στην προσπέλαση και στο σχεδιασμό της ιχνηλασίας, από τη σύλληψη της πρώτης οσμής. Σοβαρό και ειλικρινές, φθάνει στη μυρωδιά εκεί όπου άλλοι σταμάτησαν, απεγκλωβίζεται έξυπνα από τις εμπλοκές που προκαλούνται από το δραστήριο, πονηρό θήραμα. Παραμένει σιωπηλό όταν χάνει το ίχνος, κατόπιν επαναλαμβάνει τη φωνή του όταν έχει βρεί πάλι τη μυρωδιά. Εννοείται ότι, όταν την χάνει, θα αρχίσει τους ομόκεντρους, συνεχώς αυξανόμενους κύκλους που ολοκληρώνονται όταν την ξαναβρεί. Η συμπεριφορά αυτή είναι μια ιδιαίτερη αίσθηση του καταδιωκόμενου θηράματος, που έχουν από τη φύση τους.
Αυτός είναι και ο λόγος για τους αληθινούς ερασιτέχνες κυνηγούς που απολαμβάνουν και διεγείρονται από την εργασία αυτού του σκυλιού. Το κυνήγι με αυτήν την φυλή σημαίνει για πρώτη φορά για πολλούς, όχι μόνο μια εννοιολογική αλλαγή του μυαλού για την κυνηγετική δραστηριότητα ( huntsmanship), αλλά και για την αμοιβαία κατανόηση και τη συμπεριφορά σε ορισμένες καταστάσεις, και τον τρόπο ανταπόκρισης από το κυνηγετικό σκυλί.

Segugio





SEGUGIO ITALIANO
Σεγκούτσιο Κοντότριχο
SEGUGIO ITALIANO
   Η ΣΥΝΟΠΤΙΚH ΙΣΤΟΡΙΚH ΠΕΡΙΛΗΨΗ

   Προέρχεται από το Αιγυπτιακό Λεβριέ, που έφεραν οι Φοίνικες πριν 2000 χρόνια στην Ελλάδα, την Ιταλία και σ’ όλες τις περιοχές της Μεσογείου.

   Το Ελληνικό Λαγωνικό και κατ’ επέκταση ο «Ελληνικός Ιχνηλάτης», που είναι και αυτός απόγονος του Αιγυπτιακού Λεβριέ, έχει κοινή καταγωγή με το Σεγκούτσιο.

   Το Αιγυπτιακό Λαγωνικό, ήταν κοινό στην Ελλάδα και την Νοτιοκεντρική Ιταλία μέχρι και την εποχή της Αναγέννησης και έδωσε τη γέννηση στο παρόν Segugio, του οποίου γενικές ανατομικές ιδιαιτερότητες έχουν διατηρηθεί σχεδόν χωρίς αλλαγή μέσω των αιώνων. Σκυλιά του ίδιου τύπου και του αναστήματος με τον παρόντα τύπο Segugio, παριστάνονται στα αγάλματα της "Diane the huntress" (Diane chasseresse) στο μουσείο της Νάπολης και αυτό "της Diane με το τόξο και το βέλος" (Diane tirant y l'arc) στο μουσείο Βατικανού. Στο κάστρο Borso d'Este (1600), μπορούμε να δούμε μια ζωγραφική που αντιπροσωπεύει τον ιδανικό τύπο του παρόντος Segugio.

   Με διασταυρώσεις των ντόπιων σκύλων τύπου Μπρακ, που υπήρχαν εκείνη την εποχή, οι Ιταλοί δημιούργησαν το Σεγκούτσιο σε δυο ποικιλίες: με σκληρό και λείο τρίχωμα.


SEGUGIO ITALIANO PELO RASO
Ομάδα:
Σκυλιά Εργασίας- Ιχνηλάτες
Προέλευση:
Ιταλία
Βιβλία Καταγραφής:
FCI-Standard No 337/27-11-1989
Γενική εμφάνιση :
Ο κορμός του είναι τετράγωνος, σε αρμονία με το γενικό σχήμα. Δεν είναι εκδηλωτικό σκυλί, έχει ζωηρό χαρακτήρα. Η γενική κατασκευή του είναι συμμετρική, με δυνατά κόκαλα και δυνατούς μύες. Υπάρχουν δυο τύποι: ενας με λείο τρίχωμα και ένας με σκληρό τρίχωμα, χωρίς καμία άλλη διαφορά στα σωματικά και κυνηγετικά χαρακτηριστικά.
Ύψος:
Το ύψος στο ακρώμιο είναι γύρω στα 52-58 cm για το αρσενικό και 48-56 cm για το θηλυκό. Βάρος 18-28 kg.
Κρανίο:
Το μήκος του πρέπει να είναι ίσο με το μήκος του ρύγχους και το πλάτος μικρότερο από το μισό του ολικού μήκους του κεφαλιού.
Κεφάλι:
Δολιχοκέφαλο. Το μήκος του είναι τα 4,5/10 του ύψους. Οι γραμμές του κρανίου και του ρύγχους, αποκλίνουν μεταξύ τους, η δε γραμμή του ρύγχους αν προεκταθεί προς τα πάνω, πρέπει να φτάνει στο μέσον μήκος του κρανίου. Το δέρμα στό κεφάλι πρέπει να είναι λεπτό και τεντωμένο, έτσι ώστε να φαίνεται (το κεφάλι) άσαρκο. Ελάχιστη ρινομετωπική κοιλότητα.
Μάτια:
Μεγάλα, φωτεινά και σε ημιπλάγια θέση. Ο βολβός κανονικός με σχήμα στρογγυλό. Η ίριδα με χρώμα σκούρο ώχρας και οι άκρες των βλεφάρων μαύρες. Η γραμμή των βλεφάρων φαίνεται αμυγδαλωτή.
Μύτη:
Ελαφρά κυρτή. Η γραμμή της αποκλίνει σε σχέση με τον άξονα του κρανίου.Η μουσούδα σε προφίλ, προεξέχει από την μπροστινή κάθετη γραμμή των χειλιών. Το χρώμα της είναι πάντα μαύρο.
Χείλια:
Τα πάνω, από μπροστά, έχουν το σχήμα ημικύκλιου. Είναι ελάχιστα αναπτυγμένα, έχουν λεπτή υφή και η ένωσή τους είναι πολύ ελαφρά τονισμένη. Οι άκρες των πάνω και κάτω χειλιών εντελώς μαύρες.
Σαγόνια: Οχι δυνατά, με κανονική ανάπτυξη. Το κάτω σαγόνι είναι ίσιο σαν ευθεία γραμμή σ’ όλο το μήκος του.
Αυτιά:
Κρεμαστά, τριγωνικά, επίπεδα και φαρδιά. Η άκρη τους πρέπει να τελειώνει σε μύτη, που στρίβει ελαφρά προς τα μέσα. Η βάση ξεκινάει από το επίπεδο του ζυγωματικού τόξου. Το μήκος τους πρέπει να φτάνει μέχρι το 70% του συνολικού μήκους του κεφαλιού ή το 30% του ύψους στο ακρώμιο.
Λαιμός :
Το μήκος του είναι σχεδόν ίσο με το μήκος του κεφαλιού ή με τα 4/10 του ύψους στο ακρώμιο. Είναι λεπτός και ελαφρύς με καμάρα στο πάνω άκρο του.
Στήθος :
Πλάτος μέτριο. Το στέρνο να βρίσκεται στο επίπεδο της άκρης της ωμοπλάτης. Τα πλευρά κατεβαίνουν πέρα από το επίπεδο του αγκώνα, είναι βαθιά, χωρίς μεγάλη κυρτότητα. Η περιφέρεια του θώρακα πρέπει να είναι κατά Ό μεγαλύτερη από το ύψος στο ακρώμιο. Το ύψος του θώρακα να είναι το 38% του ύψους στο ακρώμιο .
Ακρώμιο:
Λίγο υψωμένο απ’ τη γραμμή της ράχης, στενό. Η ράχη είναι ίσια με μήκος 31% του ύψους στο ακρώμιο. Ωμοπλάτη μακριά, λεπτή, με κλίση προς το οριζόντιο επίπεδο από 450 - 550.
Σώμα:
Το μήκος του κορμού μετρούμενο από την άκρη της ωμοπλάτης μέχρι την άκρη του γλουτού, είναι ίσο με το μήκος στο ακρώμιο.
Πλάτη:
Οριζόντια. Νεφρά ενωμένα καλά με τη γραμμή της ράχης και κυρτά αν τα δούμε προφίλ.
Κοιλιά:
Λεπτοκαμωμένη, όχι πολύ μαζεμένη και ανεβασμένη.
Μπροστινά άκρα:
Βραχίονας κολλημένος στον κορμό, με μακρύς και λεπτούς μύες. Πήχης με ευθεία κάθετη γραμμή, στεγνός και λεπτός. Ο καρπός και το μετακάρπιο πρέπει να ακολουθούν την ευθεία κάθετη γραμμή του πήχη, να είναι μικρότερα σε μέγεθος απ’ αυτόν και στεγνά.
Το πόδι έχει το σχήμα του λαγού (οβάλ), με δάχτυλα ενωμένα, σκεπασμένα με πυκνό και κοντό τρίχωμα. Πέλματα λεπτά και σκληρά, με χρώμα μαύρο. Νύχια δυνατά, γαμψά και μαύρα.
Πίσω άκρα:
Μηρός μακρύς, φαρδύς, με μύες που προεξέχουν. Το μήκος του όχι μικρότερο από το 1/3 του ύψους στο ακρώμιο. Εχει κατεύθυνση λοξή από πάνω προς τα κάτω και από πίσω προς τα μπρος.
Γάμπα με λεπτούς μύες, το αυλάκι της κνήμης φαίνεται καθαρά. Μήκος κάπως λιγότερο από του μηρού.
Κότσι χαμηλό, με όχι φαρδιές επιφάνειες. Η απόστασή του απ’ το έδαφος μέχρι το 27% του ύψους στο ακρώμιο.
Πόδι λιγότερο οβάλ από το μπροστινό.
Ουρά:
Αρχίζει ψηλά πάνω στη γραμμή της πλάτης, ίδια σ’ όλο το μήκος της, εκτός απ’ την άκρη που λεπταίνει. Εχει μήκος το 57% του ύψους στο ακρώμιο. Στέκεται σαν χαντζάρα.
Τρίχωμα :
Υπάρχουν σκυλιά με λείο τρίχωμα και σκυλιά με σκληρό τρίχωμα. Το λείο τρίχωμα είναι πυκνό, γυαλιστερό, λεπτό και στιλπνό. Το σκληρό τρίχωμα είναι τραχύ σ’ όλο το σώμα, με μήκος περίπου 5 cm. Οι τρίχες στα οσφυϊκά τόξα δεν πρέπει να σκεπάζουν τα μάτια.
Τα χρώματα που επιτρέπονται είναι: πορτοκαλί σε όλες τις αποχρώσεις, σκούρο κοκκινοκίτρινο, ανοιχτό κίτρινο, μαυροκόκκινο. Στα μαύρα σκυλιά επιτρέπονται ανταύγειες στο ρύγχος, τα φρύδια, στο στήθος, στα άκρα. Στο κίτρινο χρώμα επιτρέπεται άσπρο στο ρύγχος, αστέρι άσπρο στο στήθος, στο λαιμό, στα μετακάρπια και στα μετατάρσια, στην άκρη της ουράς και στα πόδια. Πάντως όσο λιγότερο άσπρο υπάρχει, τόσο το καλύτερο.
Το μαύρο χρώμα με ανταύγειες κόκκινες, μπορεί να έχει άσπρο στο στήθος, οπότε ο σκύλος φαίνεται τρίχρωμος.
Ελαττώματα:
Θεωρείται ελάττωμα, οποιοδήποτε στοιχείο ξεφεύγει πολύ φανερά από τα standards, που περιγράφηκαν παραπάνω.
    Κρίνονται ακατάλληλα και απορρίπτονται τα σκυλιά που έχουν:
  • Κρανιοπροσωπικούς άξονες συγκλίνοντες
  • Αποχρωματισμός μουσούδας και άκρων των βλεφάρων.
  • Μύτη κοίλη
  • Χαλαρά και πεσμένα χείλια
  • Κοντή ουρά
  • Χρώμα σταχτί ή μολυβί, τιγρέ, καφέ, καστανό, πολύ άσπρο
  • Βάδισμα περιπάτου ή συνεχόμενο τροτ

Ιδιοσυγκρασία - Κυνηγετικά Χαρακτηριστικά
Θεωρείται σκύλος με τέλεια κατασκευή σκελετού. Είναι ικανός να ακολουθεί και να καταδιώκει το θήραμα πολλές ώρες χωρίς σημάδια κούρασης. Χρησιμοποιείται σ’ όλα τα εδάφη με πολύ καλά αποτελέσματα. Εχει μεγάλη αντοχή, ζήλο και καλή ταχύτητα. Η ειδικότητα του Σεγκούτσιο είναι κυρίως ο λαγός, όπου τα καταφέρνει άριστα.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Υπάρχει και η άλλη ράτσα Σεγκούτσιο με σκληρό τρίχωμα, που είναι γραμμένη στα
F.C.I. με Νο 198 (Segugio Italiano Pelo Forte). Η διαφορά τους είναι μόνο στο τρίχωμα, τα σωματικά και κυνηγετικά χαρακτηριστικά είναι τα ίδια.

Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012

ΨΑΡΕΜΑ

Λυθρίνια στο κρύο

Είναι όμορφο, απαιτητικό, έξυπνο και πεντανόστιμο. Θα το πιάσουμε όμως με φρέσκο δόλωμα που πρέπει κάθε φορά να είναι διαφορετικό και εκλεκτό!!!

Tα αλιευτικά εργαλεία που θα χρησιμοποιήσουμε είναι διπλάρι ή και μονάγκιστρο, ενώ το κοινό και στις δύο περιπτώσεις είναι η ποιότητα των υλικών. Θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε αγκίστρι με μέτρια κοιλιά με μεσαίο έως μακρύ στέλεχος, που όμως πρέπει να διαθέτει αρπάδι που καρφώνει με το παραμικρό.
Λυθρίνια στο κρύο
Τα παράμαλλα για το διπλάρι θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 60 πόντοι, ενώ για το μονάγκιστρο 80 πόντοι έως 1 μέτρο.
Το λυθρίνι είναι ένα από τα ομορφότερα και νοστιμότερα ψάρια, που όμως δεν θα πιαστεί ποτέ με επιπόλαια υλικά, δολώματα και τεχνική.Είναι μίζερο όσον αφορά τη διατροφή του και πρέπει να του «σερβίρουμε» το δόλωμα όσο μπορούμε πιο φρέσκο, ζωντανό κατά προτίμηση και ποτέ κατ' επανάληψη. Αν πιάσουμε ένα λυθρίνι με δόλωμα καραβιδάκι ζωντανό ή γαρίδα, που είναι από τα αγαπημένα του, την επόμενη φορά δεν θα του το προσφέρουμε αμέσως. Το αφήνουμε να το ζητήσει κι έτσι θα το φάει πιο εύκολα. Μετά από δύο κατεβάσματα με κάτι άλλο, δολώνουμε εκ νέου με καραβιδάκι και ο λύθρινας το αρπάζει! Κάτι άλλο που χρειάζεται να προσέξουμε είναι ότι δεν θα πρέπει να πάμε για ψάρεμα με ένα είδος δολώματος, καλύτερα να έχουμε τουλάχιστον τρία διαφορετικά, όπως γαρίδα, καραβιδάκι και σκουλήκι, γιατί όπως είπαμε είναι ψάρι εκλεκτικό και οι προτιμήσεις του είναι κάπως απρόβλεπτες.
Το τσίμπημα
Σύμφωνα με την όρεξη του ψαριού, αν το λυθρίνι τσιμπάει με όρεξη (πράγμα πού συμβαίνει σπανιότατα), χρησιμοποιούμε κοντά παράμαλλα, όχι όμως κάτω από 40 πόντους, ενώ σε τσίμπημα χωρίς όρεξη ή μίζερο όπως συνηθίζει, χρησιμοποιούμε μακριά.
Λυθρίνια στο κρύο
Σημαντικότατο ρόλο παίζει η αίσθηση της αφής, αυτό δηλαδή που θα νιώσουμε κατά την επαφή των δακτύλων μας με το ψάρι. Σπάνια θα αισθανθούμε δυνατό τσίμπημα, τις περισσότερες φορές ίσα - ίσα που το καταλαβαίνουμε, εκεί είναι που πρέπει να καρφώσουμε δυνατά και αποφασιστικά. Τότε θα νιώσουμε το κεφάλι που κάνει το λυθρίνι, μέχρι να το φέρουμε όμως πάνω στη βάρκα δεν είμαστε σίγουροι ότι έχει γίνει δικό μας. Το ψάρι με πονηριά κατά την άνοδο προσπαθεί να προσπεράσει την αρματωσιά γι' αυτό πολλές φορές δεν καταλαβαίνουμε τα κεφάλια του στο ανέβασμα, ενώ αν σταματήσουμε να τραβάμε είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα το χάσουμε, γι' αυτό μαζεύουμε πάντα σταθερά, αργά ή γρήγορα, διατηρώντας όμως επαφή με το ψάρι. Βαρίδι χρησιμοποιούμε πάντα ανάλογα με το βάθος που ψαρεύουμε. Μικρό βάθος μικρό βαρίδι, μεγάλο βάθος μεγάλο βαρίδι.
Το ψάρεμα
Απαραίτητο όργανο στο ψάρεμά μας είναι το βυθόμετρο. Με το όργανο αυτό επιλέγουμε τον τόπο ψαρέματος, αναζητώντας την τραγάνα όπου ζουν τα λυθρίνια και τα «ξαδέρφια» του τα φαγκρόπουλα ή τα τσαούσια. Το ψάρεμα του λυθρινιού γίνεται με το γνωστό τρόπο της καθετής και φυσικά οι καλύτερες εποχές είναι μέχρι την άνοιξη, όπου τα βράχια και γενικότερα οι τραγάνες του βυθού συνήθως δε έχουν φύκια, γεγονός που διευκολύνει το ψάρεμα.
  Αν πιάσουμε ένα λυθρίνι με δόλωμα καραβιδάκι ζωντανό ή γαρίδα, που είναι από τα αγαπημένα του, την επόμενη φορά δεν θα του το προσφέρουμε αμέσως.


Αν πιάσουμε ένα λυθρίνι με δόλωμα καραβιδάκι ζωντανό ή γαρίδα, που είναι από τα αγαπημένα του, την επόμενη φορά δεν θα του το προσφέρουμε αμέσως.
Το βυθόμετρο
Οταν ψαρεύουμε μεσοπέλαγα, χάνουμε την επαφή μας με την πετονιά, γιατί το βάθος «σβήνει» τα τσιμπήματα των ψαριών. Οπως προαναφέραμε εκτός από λυθρίνια στους ίδιους τόπους βόσκουν φαγκρόπουλα, μπαλάδες και τσαούσια. Με οδηγό το βυθόμετρο, αρματώνουμε κατάλληλα την πετονιά, αρχίζοντας με 60άρα στην κεντρική μάνα, συνεχίζοντας με 40άρα μετά το στριφτάρι. Θυμίζουμε ότι το παράμαλλο που βρίσκεται στο βαρίδι, είναι το πιο μακρύ και είναι δολωμένο με ζωντανό σκουλήκι ή καραβιδάκι, ενώ στα υπόλοιπα αγκίστρια μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και γαρίδα.
Μέχρι να το φέρουμε στη βάρκα δεν είμαστε σίγουροι ότι έχει γίνει δικό μας. Το ψάρι με πονηριά κατά την άνοδο προσπαθεί να προσπεράσει την αρματωσιά γι' αυτό πολλές φορές δεν καταλαβαίνουμε τα κεφάλια
Μέχρι να το φέρουμε στη βάρκα δεν είμαστε σίγουροι ότι έχει γίνει δικό μας. Το ψάρι με πονηριά κατά την άνοδο προσπαθεί να προσπεράσει την αρματωσιά γι' αυτό πολλές φορές δεν καταλαβαίνουμε τα κεφάλια του στο ανέβασμα
Το ανέβασμα
Κατά το ανέβασμα έχουμε δύο επιλογές: Η μία είναι με τα χέρια και η άλλη με ηλεκτρικό μηχανάκι για να μην κουραζόμαστε και κυρίως για να μην υποφέρουν τα δάχτυλα των χεριών μας. Ολα αυτά μέχρι τα 30 περίπου μέτρα, μετά αναλαμβάνουμε εμείς, αφού θα έχουμε και την αίσθηση των «χτυπημάτων» των ψαριών. Αυτή άλλωστε είναι η συγκίνηση και ο ενθουσιασμός όταν τα αγκίστριά μας έχουν ψάρια. Ακριβώς όμως λόγω ενθουσιασμού και κούρασης, υπάρχει το ενδεχόμενο η πετονιά να πέφτει ακανόνιστα στο σκάφος και κατά συνέπεια να μπερδευτεί (αν δεν χρησιμοποιούμε καλάμι με μηχανάκι).
Βεβαίως, όσο πιο χοντρή είναι η πετονιά τόσο περισσότερο λιγοστεύει ο κίνδυνος για κάτι τέτοιο στην περίπτωση που ψαρεύουμε με το χέρι. Καλό είναι να προσέχουμε πάνω στον ενθουσιασμό μας, είναι προτιμότερο να χαθεί ένα ψάρι, παρά να μπερδευτεί το αλιευτικό υλικό. Η πρότασή μας πάντως για αποφυγή των ανωτέρω προβλημάτων είναι η χρήση καλαμιού με μηχανισμό ?ηλεκτρικό ή χειροκίνητο- και στο τύμπανο τυλιγμένο νήμα για καλύτερη αίσθηση των τσιμπημάτων.
ΤΣΙΠΟΥΡΑ

Η ...χαρά του ερασιτέχνη

Το χτύπημα του ψαριού είναι η μεγαλύτερη συγκίνηση για τον ερασιτέχνη ψαρά. Η συγκίνηση αυτή μεγιστοποιείται από το τράβηγμα και ακολούθως τη σύλληψη μιας καλής τσιπούρας. Συγκίνηση μέχρι λιποθυμίας θα λέγαμε...

Προσοχή, όμως, γιατί από την πολλή συγκίνηση με μια αδέξια κίνησή μας μπορεί να οδηγηθούμε σε απώλεια του ψαριού, οπότε σίγουρα σε εγκεφαλικό...
Πολύ σημαντικό σημείο είναι η αντοχή της πετονιάς, λαμβάνοντας υπόψη τον όγκο και τη μαχητικότητα της τσιπούρας
Πολύ σημαντικό σημείο είναι η αντοχή της πετονιάς, λαμβάνοντας υπόψη τον όγκο και τη μαχητικότητα της τσιπούρας
Την όμορφη «Χρυσοφρύδα» έχουν υμνήσει όλοι οι ψαράδες. Η συγκίνηση του τσιμπήματός της είναι απερίγραπτη, ακόμη κι αν χάσουμε το ψάρι, κάτι που μπορεί εύκολα να συμβεί γιατί οι μασέλες της άνετα μασούν την πετονιά αν το ψάρι δεν έχει αγκιστρωθεί από τα χείλη. Πάντως, για την εμπειρία και μόνο του χτυπήματος στο αλιευτικό μας εργαλείο μιας μεγάλης τσιπούρας, θα μιλάμε στους φίλους μας για πολύ καιρό...
Αναμφίβολα αποτελεί μια πολύ δύσκολη λεία. H τσιπούρα ζει κυρίως κοντά στις ακτές και σε βάθος που δεν υπερβαίνει τα 30 μέτρα. Είναι πολύ επιφυλακτικό ψάρι που ζει σε κοπάδια, τα οποία οδηγούν τα μεγαλύτερα του είδους, και συχνάζει σ' εκείνα τα σημεία της θάλασσας όπου υπάρχουν και αναπτύσσονται αποικίες οστρακοειδών όπως μύδια, τα οποία κυριολεκτικά καταβροχθίζει. Για να παγιδεύσουμε το ψάρι είναι απαραίτητο να βρούμε μια θαλάσσια περιοχή που να διαθέτει τις κατάλληλες συνθήκες.
Ιδανική περίοδος ψαρέματος θεωρείται η καλοκαιρινή και η φθινοπωρινή, όπου η θερμοκρασία του νερού δεν είναι χαμηλή. Ετσι, τα κοπάδια από τις τσιπούρες πλησιάζουν κατά τρόπο εντυπωσιακό την ακτή, καταλήγοντας πολλές φορές ακόμη και έξω στη στεριά.
Το στόμα της τσιπούρας αποτελεί ένα είδος μέγκενης, ώστε να συντρίβει κυριολεκτικά το όστρακο της λείας της και φυσικά... το αγκίστρι.
Το στόμα της τσιπούρας αποτελεί ένα είδος μέγκενης, ώστε να συντρίβει κυριολεκτικά το όστρακο της λείας της και φυσικά... το αγκίστρι.
Για αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι ένα είδος ψαρέματος που δεν απαιτεί μεγάλα σκάφη ή πολύπλοκο εξοπλισμό, αφού συνήθως γίνεται σε μια απόσταση 400-500 μέτρων από την ακτή και σε βάθος συχνά μικρότερο των 5 μέτρων. Oι ιδανικότερες ώρες ψαρέματος είναι και σ' αυτήν την περίπτωση οι θερμότερες της ημέρας, δηλαδή από τις 10 το πρωί έως τις 5 το απόγευμα. Εχουμε όμως θαυμάσια αποτελέσματα τις βραδινές, αλλά και τις πρωινές ώρες.
Από το σκάφος
Η ...χαρά του ερασιτέχνη
Ενας τρόπος ψαρέματος είναι η αγκυροβόληση του σκάφους κοντά σε κάποια απόκρημνη ακτή με αμμώδη βυθό κι αυτό διότι η τσιπούρα είναι ψάρι πολύ επιφυλακτικό. Μπορεί να ενοχληθεί από τη σκιά της βάρκας, οπότε είναι προτιμότερο να κρατηθούμε σε κάποια απόσταση. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή στο αγκυροβόλιο, ώστε το σκάφος να είναι παράλληλο προς την ακτή, και πρέπει να χρησιμοποιηθούν δύο άγκυρες, μία από την πλευρά της πλώρης και μία από την πλευρά της πρύμνης. Τα προληπτικά αυτά μέτρα δε θα επιτρέψουν στο σκάφος να κινείται εμπρός-πίσω και οι πετονιές δεν θα χάσουν καθόλου από την ελκτική τους δύναμη. Σε αντίθετη περίπτωση, δεν θα είναι δυνατό να αισθανθούμε το τσίμπημα του ψαριού. Εξοπλισμός
Σε ότ,ι αφορά τον εξοπλισμό, το καλάμι θα πρέπει να είναι μακρύ, ώστε να ανταποκρίνεται σε μια ρίψη της τάξεως των 30-40 μέτρων. Θα συνιστούσαμε μήκος καλαμιού μεταξύ 2,20 - 2,70 με χρήση μολυβιού από 50-70 γραμμάρια.
Η ...χαρά του ερασιτέχνη
Το μηχανάκι θα πρέπει απαραίτητα να έχει τη δυνατότητα περιέλιξης τουλάχιστον 200 μέτρων πετονιάς 0,40. Πολύ σημαντικό σημείο είναι η αντοχή της πετονιάς, λαμβάνοντας υπόψη τον όγκο και τη μαχητικότητα της τσιπούρας, που σε κάποιες περιπτώσεις φθάνει το βάρος των 5-6 κιλών.
H διαδικασία του μονταρίσματος είναι αρκετά απλή. Το βαρίδι της πετονιάς συνήθως είναι συρόμενο και με πλατιά οπή, ώστε να διευκολύνεται το πέρασμα της πετονιάς. Εκτός από το βαρίδι, στην πετονιά τοποθετείται μια ροδέλα από ατσάλι, με ελατήριο μεγέθους 8. Πολύ σημαντική είναι η επιλογή του αγκιστριού, γιατί τα δόντια της τσιπούρας μπορούν εύκολα να το λυγίσουν ή και να το σπάσουν. Η επάνω οδοντοστοιχία της εξέχει κάπως προς τα εμπρός σε σχέση με το σαγόνι και φέρει δύο ή τρία ζεύγη κωνικών δοντιών, ενώ ακολουθούν άλλες τέσσερις-πέντε σειρές από στρογγυλά δόντια που μοιάζουν με γομφίους, από τα οποία το τελευταίο της τρίτης σειράς είναι τεράστιο. Στο κάτω σαγόνι υπάρχει ο ίδιος αριθμός κωνικών δοντιών και ακολουθούν τρεις-τέσσερις σειρές γομφίων, από τους οποίους οι δύο τελευταίοι είναι τεράστιοι και όμοιοι με εκείνους της επάνω οδοντοστοιχίας. Πρακτικά, το στόμα της τσιπούρας αποτελεί ένα είδος μέγκενης, ώστε να συντρίβει κυριολεκτικά το όστρακο της λείας της και φυσικά... το αγκίστρι. Γι' αυτό το αγκίστρι μας πρέπει να έχει μέγεθος 1 ή 2 και να είναι κατά προτίμηση ατσάλινο με κοντό στέλεχος, ή από στιλβωμένο μέταλλο ειδικά κατασκευασμένο για τη συγκεκριμένη χρήση. Για το δέσιμο, τα αγκίστρια μπορεί να είναι δύο ειδών. O πρώτος τύπος είναι περισσότερο ενδεδειγμένος για δόλωμα με σκουλήκια, ενώ ο δεύτερος προτιμάται όταν για δόλωμα χρησιμοποιούμε μύδια.
Δολώματα
Σκουλήκια, μάνες μονοδόλια ή μύδια αποτελούν μερικούς από τους καλύτερους μεζέδες για την τσιπούρα.
Οσον αφορά το αμερικάνικο σκουλήκι, αυτό πρέπει να το τοποθετήσουμε ολόκληρο, με τρόπο ώστε να μην καλύπτει μόνο το αγκίστρι, αλλά και ένα τμήμα τουλάχιστον 5 εκατοστών από την πετονιά, αποτελώντας έτσι ένα προκλητικό ερέθισμα για το ψάρι.
Γι' αυτόν τον λόγο χρειαζόμαστε ένα σύρμα όσο το δυνατόν λεπτότερο, το οποίο θα διαπεράσει το σκουλήκι από το κεφάλι μέχρι την ουρά μέχρι να καλυφθεί ολόκληρο το αγκίστρι ή καλύτερα μια βελόνα, που πωλείται από τα καταστήματα ειδών αλιείας για τη συγκεκριμένη χρήση. Για να επιτύχουμε το αμερικάνικο σκουλήκι να καλύψει όχι μόνο ολόκληρο το αγκίστρι, αλλά και να συμπεριλάβει και τμήμα της πετονιάς, είναι απαραίτητο η τοποθέτηση να γίνεται από την πετονιά. Για να πραγματοποιηθεί αυτό, είναι αναγκαίο να χρησιμοποιήσουμε ένα λεπτό σύρμα (αν δεν έχουμε προμηθευτεί βελόνα όπως αναφέρουμε παραπάνω). Μεταξύ των διαφόρων τύπων που υπάρχουν στο εμπόριο, θα πρέπει να επιλέξουμε το λεπτότερο, στο οποίο θα φτιάξουμε έναν κόμπο που θα χρησιμεύσει για στοπ μεταξύ της πετονιάς και του σύρματος. Μετά την τοποθέτηση του δολώματος, το σκουλήκι διατηρείται ακέραιο και επομένως ελκυστικότερο για το ψάρι. Το αυτό ισχύει και για το μονοδόλι.
Στην περίπτωση της μάνας, αναλόγως του μεγέθους της την κόβουμε στα τρία ή στα τέσσερα και δολώνουμε το κομμάτι όπως πιο πάνω το σκουλήκι.
H τοποθέτηση δολώματος από μύδι προϋποθέτει το προσεκτικό άνοιγμα του οστρακοειδούς με ένα μαχαίρι, ενώ το αγκίστρι θα τοποθετηθεί στο πιο σκληρό τμήμα του.
Ελεγχος και ρεζέρβες
Πρόκειται για είδος ψαρέματος που η αναμονή είναι το κυριότερο στοιχείο του, οπότε καλό είναι κάθε 20-30 λεπτά να ελέγχουμε την ακεραιότητα των δολωμάτων, κυρίως των σκουληκιών, διότι μπορούν να φαγωθούν από καβούρια ή από μικρόψαρα.
Οσον αφορά το ψάρεμα με πολλά καλάμια -είτε ψαρεύουμε αγκυροβολημένοι από σκάφος, είτε από την ακτή- είναι απαραίτητο αυτά να είναι σε διάταξη τέτοια, ώστε οι πετονιές να μην μπλέκουν μεταξύ τους σε περίπτωση που το ψάρι τσιμπήσει. Στο σκάφος καλό είναι να δουλεύουμε με τρία καλάμια, ένα πλώρη, ένα πρύμνη κι ένα στο μέσον.
Οπως είπαμε και πιο πάνω, χρειάζεται προσοχή στην επιλογή των εργαλείων μας, γιατί μπορεί να αντιμετωπίσουμε ψάρια με εντυπωσιακές διαστάσεις και μαχητικότητα, ικανά να καταπονήσουν αισθητά τον εξοπλισμό μας και προπαντός το ακραίο τμήμα του. Είναι σημαντικό να διαθέτουμε εφεδρικά αγκίστρια, γιατί είναι πιθανόν τα δολώματα να γαντζωθούν στα βράχια ή στις αποικίες των μυδιών.
Και φυσικά υπομονή! Αν και οι ώρες στη θάλασσα και ειδικά επάνω στο σκάφος περνούν σαν νερό. Πότε είναι νύχτα και πότε ξημερώνει ούτε που το καταλαβαίνουμε...
Το αγκίστρι μας πρέπει να έχει μέγεθος 1 ή 2 και να είναι κατά προτίμηση ατσάλινο με κοντό στέλεχος, ή από στιλβωμένο μέταλλο ειδικά κατασκευασμένο για τη συγκεκριμένη χρήση. Για το δέσιμο, τα αγκίστρια μπορεί να είναι δύο ειδών. O πρώτος τύπος είναι περισσότερο ενδεδειγμένος για δόλωμα με σκουλήκια, ενώ ο δεύτερος προτιμάται όταν για δόλωμα χρησιμοποιούμε μύδια.

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ







ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΑΝ ΣΠΑΝΙΑ ΠΤΗΝΑ - ΠΥΡΟΒΟΛΗΣΑΝ ΑΓΡΙΑ ΑΛΟΓΑ

Οικολογικό έγκλημα στον Νέστο

Τέσσερις χρυσαετοί και δύο Ορνια, πτηνά τα οποία αποτελούν είδη προς εξαφάνιση, βρέθηκαν νεκρά στην περιοχή που είναι ενταγμένη στο Δίκτυο NATURA. «Δόλωμα», δύο άγρια άλογα που είχαν πυροβοληθεί

Οικολογικό έγκλημα στον Νέστο
Ανησυχητικές διαστάσεις παίρνουν οι θανατώσεις άγριων ζώων με δηλητηριασμένα δολώματα στη χώρα μας. Μετά τις επτά αλεπούδες που βρέθηκαν νεκρές την προηγούμενη εβδομάδα στη Φθιώτιδα, χθες εντοπίστηκαν στον Νέστο δηλητηριασμένα έξι σπάνια μεγάλα αρπακτικά πουλιά, δίπλα σε δύο άγρια άλογα που είχαν σκοτωθεί με όπλο.
Οπως καταγγέλλουν έξι περιβαλλοντικές οργανώσεις και οι φορείς διαχείρισης του Νέστου και της Ροδόπης, πρόκειται για πολύ σοβαρό περιστατικό με διεθνείς διαστάσεις, αφού χρησιμοποιήθηκαν ολόκληρα μεγαλόσωμα ζώα από τα οποία τράφηκε αυξημένος αριθμός σπάνιων ειδών.
Η αυτοψία στην περιοχή συνεχίζεται προκειμένου να διαπιστωθεί ο ακριβής αριθμός των νεκρών πουλιών, ενώ μέχρι χθες είχαν συλλεγεί τέσσερις χρυσαετοί και δύο Ορνια. Αξίζει να σημειωθεί ότι το Ορνιο είναι απειλούμενο είδος το οποίο προστατεύεται αυστηρά από τη νομοθεσία.
Σημαντική μείωση παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια ο αριθμός των χρυσαετών στη χώρα μας
Σημαντική μείωση παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια ο αριθμός των χρυσαετών στη χώρα μας
Στην ηπειρωτική Ελλάδα ζουν πλέον λιγότερα από 30 ζευγάρια, με τα Στενά του Νέστου να φιλοξενούν τον μεγαλύτερο αριθμό.
Οικολογικό έγκλημα στον Νέστο
Οπως εξηγούν οι εκπρόσωποι των οργανώσεων, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι από το συγκεκριμένο περιστατικό χάθηκε τουλάχιστον το 7% του συνολικού πληθυσμού του είδους στη χώρα μας. Κι όλα αυτά, ενώ η Ελλάδα έχει λάβει σημαντικά χρηματικά ποσά από ευρωπαϊκούς φορείς και προγράμματα ως επιδότηση για την προστασία του σπάνιου αυτού είδους που ζει στην επικράτειά της.
Για εξαιρετικά σοβαρό περιστατικό κάνουν λόγο έξι περιβαλλοντικές οργανώσεις και φορείς της περιοχής. Δεξιά το όρνιο, το οποίο προστατεύεται αυστηρά από τη νομοθεσία
Για εξαιρετικά σοβαρό περιστατικό κάνουν λόγο έξι περιβαλλοντικές οργανώσεις και φορείς της περιοχής. Δεξιά το όρνιο, το οποίο προστατεύεται αυστηρά από τη νομοθεσία
Ο αριθμός των χρυσαετών παρουσιάζει σημαντική μείωση τα τελευταία χρόνια, με 30 ζευγάρια -δηλαδή το 20% του συνολικού πληθυσμού που ζει στην Ελλάδα- να εντοπίζεται στη Θράκη.
Οι φορείς που ασχολήθηκαν με το ζήτημα επισημαίνουν ακόμη ότι το αποτρόπαιο περιστατικό έλαβε χώρα σε προστατευόμενη περιοχή η οποία είναι ενταγμένη στο Δίκτυο NATURA 2000. Το γεγονός αυτό καταδεικνύει περίτρανα τη δεινή θέση στην οποία έχουν περιέλθει οι προστατευόμενες περιοχές στην Ελλάδα. Η παράνομη χρήση δηλητηριασμένων δολωμάτων αποτελεί κοινή πρακτική στη χώρα μας.
Στοχεύει κυρίως στην εξολόθρευση σαρκοφάγων ζώων, όπως ο λύκος και η αρκούδα, τα οποία προκαλούν σοβαρές ζημιές στις καλλιέργειες και τα κτηνοτροφικά ζώα, ενώ κάποιες φορές χρησιμοποιείται για λόγους αντεκδίκησης ανάμεσα σε κυνηγούς και κτηνοτρόφους.
Για να εξαλειφθεί η πρώτη αιτία του φαινομένου, οι οργανώσεις ζητούν από το κράτος να αποζημιώνει τους παραγωγούς των προστατευόμενων περιοχών από τις καταστροφές που υφίστανται λόγω της ύπαρξης άγριων ζώων και να αξιοποιήσει σε αυτή την κατεύθυνση τα 2 εκατ. ευρώ που έχει λάβει από την ΕΕ για την προστασία των συγκεκριμένων ειδών.

Τα αγριοκούνελα του Μάρτη



Για δέκα ακόμα μέρες το αγριοκούνελο θα συνεχίσει να «στοιχειώνει» τις προσδοκίες όσων το κυνηγάνε σε νησιά και ερημονησίδες, όμως θα είναι ένα ζώο ολότελα διαφορετικό απ' αυτό που ήταν τους προηγούμενους μήνες...

Τα αγριοκούνελα του μήνα Μάρτη, που από αύριο αρχίζει, είναι πρόκληση, είναι... θαλασσινή περιπέτεια, είναι πραγματική αναμέτρηση με έναν μικρό διάβολο! Στις βραχονησίδες και στα μεγαλύτερα νησιά, οι κυνηγοί τους θα έχουν επιπλέον να αντιμετωπίσουν το κρύο και τη βροχή που, ειδικά φέτος, ανατρέπουν τα δεδομένα.
Να θυμάστε ότι αυτό το 10 ήμερο της παράτασης στα αγριοκούνελα, η χρήση κυνηγετικών σκύλων απαγορεύεται.
Να θυμάστε ότι αυτό το 10 ήμερο της παράτασης στα αγριοκούνελα, η χρήση κυνηγετικών σκύλων απαγορεύεται.
Το αγριοκούνελο... σιχαίνεται τη βροχή, γι' αυτό και θα βγει από το λαγούμι του μόνο τις ώρες που θα κόψει η βροχόπτωση. Εχει μάλιστα παρατηρηθεί ότι μπορεί να μείνει και έως δύο μέρες νηστικό στην τρύπα του, σε περίπτωση που... ανοίξουν οι ουρανοί!
Σε χρονιές σαν τη φετινή, τα αγριοκούνελα είναι χορτάτα από τις αγριοκρεμμύδες, τις ρίζες και τα βλαστάρια που ευεργετήθηκαν από την υγρασία. Κάθεται συνήθως στις άκρες των βράχων που στάζουν νερό και τρώει το χορταράκι που φυτρώνει από κάτω... Η συμπεριφορά του δεν έχει καμία σχέση μ' αυτή του Σεπτεμβρίου, που πρώτος του στόχος είναι η εύρεση νερού.
Τα νεαρά...
Τον Μάρτη, οι περισσότερες «ευκαιρίες» σας θα είναι σε νεαρά αρσενικά κουνέλια, και αυτό έχει την εξήγησή του: Την εποχή αυτή τα κυρίαρχα αρσενικά έχουν ήδη δημιουργήσει τα χαρέμια τους, οπότε εξωθούν από τις φωλιές τα υπόλοιπα ενήλικα αρσενικά, τα οποία αναγκαστικά καταφεύγουν σε θάμνους περιμετρικά των αποικιών τους.
Το τέλος μιας αποδοτικής εξόρμησης στην Αντίπαρο τον Σεπτέμβρη.
Το τέλος μιας αποδοτικής εξόρμησης στην Αντίπαρο τον Σεπτέμβρη.
Αυτά τα... εξορισμένα αρσενικά λοιπόν κυκλοφορούν όλη τη μέρα έξω και συμπεριφέρονται σαν τους νεαρούς λαγούς, χωρίς όμως τις δυσκολίες που δημιουργεί ο λαγός, με τις μεγάλες αποστάσεις που διανύει τρέχοντας μετά το ξεφώλιασμα. Το ξημέρωμα δίπλα στο λαγούμι είναι τα θηλυκά κουνέλια, που βγαίνουν για λίγο, πάντα κοντά σε ένα πουρνάρι ή σε ένα σχίνο, ώστε να μην είναι ορατά.
Από την άλλη, τον Μάρτη τα αγριοκούνελα είναι πιο εύρωστα, αφού ο χειμώνας έφερε επάρκεια τροφής στη νησιωτική γη. Ταυτόχρονα βέβαια είναι πιο επιφυλακτικά, αφού στη διάρκεια της κυνηγετικής σεζόν κατάλαβαν πολύ καλά «τι σημαίνει τουφέκι». Η μεγάλη διάρκεια της νύχτας καλύπτει τις ανάγκες τους σε τροφή, γι' αυτό και κυκλοφορούν πιο λίγο την ημέρα. Σε κάθε εποχή όμως παραμένουν πονηρά και πολύ γρήγορα ζώα!
Η μεγάλη διάρκεια της νύχτας καλύπτει τις ανάγκες τους σε τροφή, γι’ αυτό και κυκλοφορούν πιο λίγο την ημέρα.
Η μεγάλη διάρκεια της νύχτας καλύπτει τις ανάγκες τους σε τροφή, γι’ αυτό και κυκλοφορούν πιο λίγο την ημέρα.
Αν και δεν έχουν το άλμα του λαγού στη διαφυγή, οι επιταχύνσεις και τα «σλάλομ» τους απαιτούν επιδέξιες και σβέλτες τουφεκιές.
Τα καρτέρια...
Αυτές τις μέρες, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος στο κυνήγι τους είναι το καρτέρι στις τρύπες μετά τη βροχή... Θα βγουν σίγουρα για να στεγνώσουν αλλά και να λιαστούν (κάτι που τους αρέσει πολύ), γι' αυτό και οι μέρες ύστερα από βροχή είναι οι καλύτερες για το κυνήγι τους!
Τα αγριοκούνελα του Μάρτη
Η βλάστηση, που τώρα τον Μάρτη είναι άφθονη και ψηλότερη, δημιουργεί προβλήματα στη σκόπευση, αλλά και κάποια... ζητήματα «διάτρησης». Η γούνα τους είναι τώρα πιο πυκνή -επειδή είναι όλα ενήλικα- και έτσι τα σκάγια πρέπει να είναι σχετικά πιο χοντρά απ' ό,τι στην έναρξη (6άρια - 7άρια αντί 8άρια - 9άρια).
Το περπατητό κυνήγι του αγριοκούνελου απαιτεί γρήγορες τουφεκιές και σε μεγάλες αποστάσεις, αφού η ακοή τους είναι το μεγάλο τους «αντίμετρο». Για πολλούς η ιδανική ώρα είναι το απόγευμα, γύρω στη μία ώρα πριν νυχτώσει, που αποδίδει το καρτέρι στην τρύπα με φυσίγγια διασποράς. Ο αέρας πάντως είναι... σύμμαχος του κυνηγού!
Με 6 μποφόρ, μπορείς να βρεις πολλά κουνέλια και να τα πλησιάσεις σε απόσταση βολής, περπατώντας κόντρα στον άνεμο, αφού δεν ακούνε τον θόρυβο. Στην άπνοια, τα αρσενικά κάθονται ατάραχα στα ξέφωτα, εκμεταλλευόμενα το πλεονέκτημα που τους χαρίζει η πολύ καλή ακοή τους...
Τσοκ νούμερο 2 και 5άρια σκάγια είναι η καλύτερη λύση σε αυτή την περίπτωση... Το κυνήγι τους απαιτεί πρώτα απ' όλα εγρήγορση, αφού η επιστροφή στην τρύπα σημαίνει -τις περισσότερες φορές- και τη λήξη «ευκαιριών» στο συγκεκριμένο αγριοκούνελο! Εύκαμπτο άρβυλο, αθόρυβα ρούχα, απαλό πάτημα και γρήγορα επώμιση, θεωρούνται εκ των ων ουκ άνευ σε αυτά τα κουνέλια.
ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ;
Σε κάποια νησάκια τον Μάρτη, οι γλάροι που ζευγαρώνουν τρομάζουν με τα κρωξίματά τους τα αγριοκούνελα, αναγκάζοντάς τα να βγαίνουν μόνο τη νύχτα...
Μάλιστα οι γλάροι προκαλούν στα νεαρά αγριοκούνελα πολύ μεγάλη ζημιά με τις συστηματικές επιθέσεις τους, που είναι πιο φονικές από αυτές άλλων αρπακτικών, όπως τα γεράκια.

Οι... λευκέs «περγαμηνέs»

Οι... λευκέs «περγαμηνέs»

Στη χώρα μας δεν έχουμε συνηθίσει να κυνηγάμε με σκύλους φέρμας σε ακραίες συνθήκες χιονοκάλυψης και πάγου όπως σε άλλες χώρες της Ευρώπης, είτε γιατί σε αυτές τις συνθήκες συνήθως? δεν υπάρχουν μπεκάτσες είτε γιατί εκδίδονται τοπικές απαγορεύσεις κυνηγίου.

Περιστασιακά ωστόσο, υπάρχουν φορές που τα σκυλιά μας δοκιμάζονται μέσα σε αυτή τη... λευκή «ιδιαιτερότητα»... Μια χιονοκάλυψη 20-30 πόντων σε ένα δάσος βελανιδιάς θα διώξει όλες τις μπεκάτσες από την περιοχή, αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο σε όλους τους τύπους βλάστησης.
Υπάρχουν πολύ λίγα σκυλιά με αυτό που λέμε «χειμερινή όσφρηση», και ακόμα λιγότερα εδώ στον μεσογειακό Νότο.
Υπάρχουν πολύ λίγα σκυλιά με αυτό που λέμε «χειμερινή όσφρηση», και ακόμα λιγότερα εδώ στον μεσογειακό Νότο.
Το ίδιο ύψος χιονιού σε πουρνάρια ή πεύκα ή μακί μπορεί να μην προκαλέσει κανένα πρόβλημα στα πουλιά... Τα πολλά ξέχιονα που δημιουργούνται κάτω από αυτούς τους τύπους βλάστησης «κρατάνε» συχνά αρκετές μπεκάτσες κάτω από τον θόλο των πουρναριών ή των πεύκων, ιδιαίτερα αν το χιόνι είναι φρέσκο.
Τα σκυλιά έχουν τότε να αντιμετωπίσουν έναν άλλον «κόσμο», μια άλλη ιδιαιτερότητα... Οπως και η δική μας μύτη τσούζει και τρέχει με την παγωνιά, το ίδιο συμβαίνει και με τα ίδια!
Υπάρχουν πολύ λίγα σκυλιά με αυτό που λέμε «χειμερινή όσφρηση», και ακόμα λιγότερα εδώ στον μεσογειακό Νότο με τις παρατεταμένες θερινές συνθήκες.
Η αναθυμίαση...
Θα έλεγε κανείς πως υπάρχουν δύο κατηγορίες καιρού με τον χιονιά:
Συναινετική φέρμα μέσα στο απόλυτο λευκό...
Συναινετική φέρμα μέσα στο απόλυτο λευκό...
  • Θερμοκρασίες γύρω στο μηδέν, με παγωμένη την υγρασία στην ατμόσφαιρα, που περονιάζουν βέβαια αλλά είναι ανεκτές και από εμάς και από τον σκύλο.
  • Και οι συνθήκες ακραίου παγετού με το χιόνι παγωμένο και ξηρό, όπου η θερμοκρασία πέφτει δραματικά κάτω από το μηδέν, όπως και οι πιθανότητες για ένα καλό κυνήγι επίσης.
Αυτό που ρυθμίζει τον βαθμό δυσκολίας για τον σκύλο είναι η υγρασία της ατμόσφαιρας! Αν κάνουμε ένα μικρό πείραμα στο ψυγείο, θα καταλάβουμε... πώς μυρίζει ένας σκύλος.
Τα προϊόντα που βάζουμε επάνω ψηλά, έχουν λιγότερη υγρασία, μεγαλύτερη ψύξη και μυρίζουν λιγότερο. Αντιθέτως, τα προϊόντα που τοποθετούμε χαμηλά στο ψυγείο μυρίζουν περισσότερο, και μπορεί ακόμα και να μουχλιάσουν από την υγρασία.
Τα Ντράχτααρ φαίνεται να πρωτεύουν σε αυτές τις συνθήκες, αν βεβαίως διατηρούν αυτό το λιπαρό υπόστρωμα τριχώματος που μένει στεγνό...
Τα Ντράχτααρ φαίνεται να πρωτεύουν σε αυτές τις συνθήκες, αν βεβαίως διατηρούν αυτό το λιπαρό υπόστρωμα τριχώματος που μένει στεγνό...
Το ίδιο ισχύει και στο κυνήγι με τη μύτη του σκύλου μας. Στη φύση βέβαια, ο κρύος αέρας -ως βαρύτερος- συσσωρεύεται στα ρέματα και στα γούπατα. Τις μέρες του φρέσκου χιονιού όπου η υγρασία στην ατμόσφαιρα υπάρχει ακόμα και οι μυρωδιές «κυκλοφορούν», οι συνθήκες είναι ευνοϊκές για την όσφρηση του σκύλου...
Οταν όμως η παγωνιά ρίξει τη θερμοκρασία αρκετούς βαθμούς κάτω από το μηδέν, η «μύτη» του σκύλου συναντάει μεγάλες δυσκολίες! Ιδιαίτερα μάλιστα όταν καλείται να εντοπίσει ένα θήραμα όπως η μπεκάτσα, που αφήνει έτσι και αλλιώς μικρές αναθυμιάσεις και απαιτεί εστιασμένη την προσοχή του σκύλου και στην παραμικρή ένδειξη.
Σε αυτήν την περίπτωση είναι προτιμότερο να αφήσουμε τις πρώτες πρωινές ώρες να περάσουν, μέχρι να ανεβεί λίγο η θερμοκρασία και οι συνθήκες κυνηγιού να βελτιωθούν, καθώς το θήραμα αρχίζει να κυκλοφορεί και να αφήνει περισσότερα «ίχνη».
H «αντοχή»...
Αντίστροφα εντελώς λειτουργεί όμως η θερμοκρασία στη... διάθεση του σκύλου. Ο υγρός χιονιάς που μουσκεύει τον σκύλο με παγωμένο νερό (εκεί γύρω στους μηδέν βαθμούς) εξαντλεί και το πιο ανθεκτικό ζώο μετά μερικές ώρες!
Το παγωμένο χιόνι και ο ολικός παγετός αντίθετα, όπου όλα είναι κρυσταλλιασμένα, δεν επηρεάζει τη μόνωση του τριχώματος... Δεν μουσκεύει και δεν ενοχλεί τον σκύλο, αρκεί να έχει τις ευκαιρίες να πίνει νερό!
Εχω γνωρίσει πολύ λίγα σκυλιά που το τρίχωμά τους καταφέρνει να τα κρατά ζεστά, αποβάλλοντας την υγρασία και κρατώντας «μονωμένο» το σώμα τους...
Θα περίμενε κανείς από τα σέττερ να είναι πιο προικισμένα σε αυτήν την κατεύθυνση, όμως τα σύγχρονης εκτροφής ιταλικά σκυλιά έχουν μεταξωτό τρίχωμα που μουσκεύει σαν «σφουγγαρίστρα», υποχρεώνοντάς τα να κουβαλούν αυτό το «κατάπλασμα» πάνω τους, υποφέροντας και χάνοντας ενέργεια.
Τα παλαιότερα αγγλικά σέττερ είχαν πιο λιπαρό και πιο χοντρό τρίχωμα, που στέγνωνε εύκολα και δεν κρατούσε υγρασία (κάτι που το βλέπουμε πιο συχνά πια σε ιρλανδικά σέττερ κυνηγετικού τα τύπου).
Τα πόιντερ παλιότερου τύπου έχουν επίσης πιο πυκνό, πιο λιπαρό και ελάχιστα μακρύτερο τρίχωμα, από τα μοντέρνα πόιντερ του σήμερα... Ο υπερβολικός «εξευγενισμός» της φυλής στον ενθουσιώδη Νότο, δεν οδηγεί πάντα σε καλό αποτέλεσμα όταν προκύπτει... ο χιονιάς.
Τα ηπειρωτικά από την άλλη έχουν πιο χοντρό δέρμα, και είναι γενικά πιο ανθεκτικά στις ακραίες καιρικές συνθήκες.
Τα Ντράχτααρ φαίνεται να πρωτεύουν σε αυτές τις συνθήκες, αν βεβαίως διατηρούν αυτό το λιπαρό υπόστρωμα τριχώματος που μένει στεγνό... Μερικά όμως, έχουν -παραδόξως- αυτό το απαράδεκτα μαλακό τρίχωμα, που μουσκεύει σαν «σφουγγαρίστρα».
Ολα τα σκυλιά -και τα μακρύτριχα και τα κοντότριχα- μπορεί επίσης να υποστούν «εγκαύματα» στα πέλματα, αν χρειασθεί να δουλέψουν για πολλές ώρες στον πάγο, ασυνήθιστα ή απροπόνητα σε τέτοιες συνθήκες.
Πρόκειται για δερματικά εκζέματα που μοιάζουν με κάψιμο και είναι εξαιρετικά επώδυνα για τον σκύλο! Αν τύχει κάτι τέτοιο στον σκύλο σας, να θυμάστε ότι αντιμετωπίζονται με μαλακτικές αλοιφές και βαζελίνη...
Προστασία...
Με τον χιονιά και τον πάγο τα κυνηγόσκυλα μπορεί επίσης να παρουσιάσουν εγκαύματα στη μύτη, όπως και επίμονο ξερόβηχα αν κυνηγήσουν πολλές ώρες λαχανιάζοντας σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Τα μακρύτριχα μάλιστα συχνά μαζεύουν «μπαλάκια» από πάγο στα μεσοδακτύλια, στις βουβωνικές πτυχές και στις μασχάλες που, αν μείνουν εκεί, θα πληγώσουν τον σκύλο (λειτουργούν σαν παγωμένες κολιτσίδες).
Μετά το τέλος του κυνηγιού, το χειρότερο που μπορεί να κάνει κανείς, είναι να φορτώσει το σκυλί σε μια μπαγκαζιέρα και... να το παρατήσει παγωμένο εκεί! Ο κυνηγός πρέπει να τρίψει τον σκύλο με ένα καστόρινο δέρμα, ή στην ανάγκη τρίβοντας με εφημερίδες, για να απαλλάξει το τρίχωμά του από την υγρασία.
Τα κυνηγόσκυλα πρέπει να φάνε κάτι ζεστό και να ξεκουραστούν σε ζεστές συνθήκες, γιατί δεν είναι σκυλιά... Εσκιμώων που κοιμούνται στον πάγο όπως βλέπουμε στα ντοκιμαντέρ!
Στις χώρες των ντοκιμαντέρ επικρατεί απόλυτη ξηρασία, και ο πάγος είναι άριστο μονωτικό μόλις σκεπάσει τα ελκυθρόσκυλα, που διαθέτουν τρίχωμα το οποίο μένει πάντα στεγνό και καλά μονωμένο από το κρύο.
Αντιθέτως, οι Σκανδιναβοί κρατάνε πάντα τα κυνηγόσκυλά τους μέσα στο σπίτι μετά το κυνήγι ή μέσα στη σκηνή αν βρίσκονται μακριά στον κυνηγότοπο... Πολλά σκυλιά καταστράφηκαν από παραμέληση ή άγνοια, μετά ένα παγωμένο κυνήγι. Δυστυχώς, τα πιο καλά σκυλιά, τα πιο φιλότιμα, αυτά που τα δίνουν όλα, είναι αυτά που κινδυνεύουν περισσότερο στις ακραίες συνθήκες.
Κανένα θήραμα δεν αξίζει αυτήν την κατάληξη, στην υπερπροσπάθεια ενός άξιου κυνηγόσκυλου. Κανένα θήραμα επίσης δεν αξίζει να κυνηγιέται σε συνθήκες που μειώνουν τη φυσική του άμυνα και κάνουν τη θήρευσή του πιο εύκολη.
Το κυνήγι έχει αξία όταν καταβάλλουμε και εμείς και ο σκύλος μια αξιοπρεπή προσπάθεια.
Το γνωρίζατε;
Ο χειρότερος χειμωνιάτικος καιρός που έχουν να αντιμετωπίσουν τα σκυλιά μας είναι αυτός της παγωμένης βροχής και του χιονόνερου με δυνατό αέρα. Για τους ανθρώπους θεωρείται ο πιο επικίνδυνος καιρός για υποθερμία, το ίδιο και για τα σκυλιά μας.

ΦΩΤΟ

Πομποδεκτες VHF-UHF


Πομποδεκτες VHF-UHF








ΠΟΜΠΟΔΕΚΤΗΣ UHF 5W ST-919  ΠΟΜΠΟΔΕΚΤΗΣ UHF 5W ST-919Mεγαλης εμβελειας πομποδεκτης UHF 128 καναλια
 
There is not any reviews for this product €69,00

Κολλαρα

Κολλαρα εντοπισμου θεσης GPS







ΚΟΛΛΑΡΟ ΕΝΤΟΠΙΣΜΟΥ ΣΚΥΛΟΥ ΜΕ GPS  ΚΟΛΛΑΡΟ ΕΝΤΟΠΙΣΜΟΥ ΣΚΥΛΟΥ ΜΕ GPSΚΟΛΛΑΡΟ ΕΝΤΟΠΙΣΜΟΥ ΣΚΥΛΟΥ ΜΕ GPS
 
There is not any reviews for this product €150,00
ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΝΤΟΠΙΣΜΟΥ ΣΚΥΛΟΥ ΜΕ GPS GPS450  ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΝΤΟΠΙΣΜΟΥ ΣΚΥΛΟΥ ΜΕ GPS GPS450ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΝΤΟΠΙΣΜΟΥ ΣΚΥΛΟΥ ΜΕ GPS ΑΔΙΑΒΡΟΧΟ ΜΕ ΟΘΟΝΗ 4,5 inch
 
There is not any reviews for this product €400,00
Συστημα εντοπισμου σκυλων με GPS, GPS280  Συστημα εντοπισμου σκυλων με GPS, GPS280Συστημα εντοπισμου σκυλου με Gps,απεριοριστη εμβελεια,αδιαβροχο,Live κινηση του σκυλου στην οθονη
 

Ηλεκτρονικα κολλαρα εκπαιδευσης 1500 μετρων


 Εικόνα   Προϊόντα   Κριτικές   Τιμή 
ΚΟΛΛΑΡΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ 1500 ΜΕΤΡΩΝ ΔΙΠΛΟ  ΚΟΛΛΑΡΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ 1500 ΜΕΤΡΩΝ ΔΙΠΛΟΚΟΛΛΑΡΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ 1500 ΜΕΤΡΩΝ ΔΙΠΛΟ
 
There is not any reviews for this product €295,00
ΚΟΛΛΑΡΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ 1500 ΜΕΤΡΩΝ ΜΟΝΟ  ΚΟΛΛΑΡΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ 1500 ΜΕΤΡΩΝ ΜΟΝΟΚΟΛΛΑΡΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ 1500 ΜΕΤΡΩΝ ΜΟΝΟ
 
There is not any reviews for this product €195,00
ΚΟΛΛΑΡΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ 1500 ΜΕΤΡΩΝ ΤΡΙΠΛΟ  ΚΟΛΛΑΡΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ 1500 ΜΕΤΡΩΝ ΤΡΙΠΛΟΚΟΛΛΑΡΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ 1500 ΜΕΤΡΩΝ ΤΡΙΠΛΟ
 
There is not any reviews for this product €395,00
There is not any reviews for this product €399,00